Бельканта: Розніца паміж версіямі

'''Бельканта''', '''Bel canto''' – італьянскі стыль песні (перакл. “гожыя гукі”, “гожыя песні”), пеўся па ўсёй Еўропе ў XVIII сагоддзі, за выключэннем [[Францыя|Францыі]]. Ён усталёўваў патрэбнасць ў кантролі паветру, хуткасці, дынамічнай гнуткасці, прыгажосці вакалу і віртуозным бляскам. Ён ствараў падзел у [[Опера|Оперы]] і служыў зброяй у дуэлі паміж кастратамі і жанчынамі-спявачкамі. Гэты стыль рэзка падзяляў музычныя элементы ў Опернай драмы. Наступная эра дэкламацыяйнага спявання сцвяржала, што bel canto ёсць больш функцыянальным чым прыгожым, што ён імкунуўся выклікаць толькі энтузіазм у гледачоў. Але як віртуознасць, так і лірычная прыгажосць зараз шануюцца, таму прынцыпы bel canto вывучаюцца ў сучасных школах спявання.▼