Абарончая аперацыя на Беларусі (1941): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) кат. |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 8:
[[22 чэрвеня]] [[1941]] паміж 3.00 і 3.30 вермахт перасёк мяжу з СССР. Паўгадзінны прамежак пачатку наступлення быў звязаны з дыферэнцыяцыяй часу ўзыходу сонца ўздоўж усёй лініі фронту. З 44 дывізій, большасць размяшчаліся ў казармах, вучэбных лагерах альбо знаходзіліся ў стане пераходу да раёнаў дыслакацыі паблізу дзяржаўнай мяжы<ref>Великая Отечественная война 1941—1945. История Великой Победы / Под ред. В. А. Золотарева. — М., 2005. — С. 15.</ref>.
У Заходняй асобнай ваеннай акрузе паветраным налётам падверглася 26 аэрадромаў, і ў першыя дні вайны яна страціла 738 самалётаў (41%). Становішча ўскладнялася тым, што праціўнік нанёс удары пераважна па аэрадромах, дзе базіраваліся самалёты новых тыпаў. Вялікія страты савецкай авіяцыі і якасная перавага нямецкіх самалётаў дазволілі
Супраць дывізій першага эшалону праціўнік раніцай 22 чэрвеня перайшоў у наступленне сіламі каля 40 дывізій групы армій «Цэнтр» (камандуючы [[Ф. фон Бок]]). Першымі ў бой з перадавымі нямецкімі часцямі ўступілі савецкія пагранічнікі; маючы толькі стралковую зброю, яны аказалі зацятае супраціўленне. На правым фланзе Заходняга фронту, дзе дзейнічалі войскі 3-й арміі, пачалі выходзіць і ахопліваць яго злучэнні, што прарваліся на левым крыле Паўночна-Заходняга фронту (3-я танкавая група, левафланговыя карпусы 9-й арміі
Цяжкае становішча склалася на левым крыле Заходняга фронту, дзе супраць чатырох дывізій першага эшалону 4-й арміі наступала 10 дывізій праціўніка. Войскі 4-й арміі не былі своечасова разгорнуты і не выкарысталі для абароны зручную мясцовасць у раёне [[Брэст]]а. 42-я і 6-я стралковыя дывізіі адступалі з раёна Брэста пад ударамі авіяцыі і артабстрэлам. Частка гэтых дывізій і некаторыя падраздзяленні пагранічнага атрада, абапіраючыся на ўмацаванні [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]], аказалі ворагу стойкае супраціўленне.
Пад вечар 22 чэрвеня ўзнікла пагроза глыбокага ахопу
У сваіх дзеяннях камандаванне было ў значнай ступені звязана ўказаннямі наркома абароны СССР С.К. Цімашэнкі пра неабходнасць разгрому ўдарных груповак
Для выканання дырэктывы наркома абароны СССР камандуючы фронтам стварыў конна-механізаваную групу ў складзе 11-га механізаванага корпуса 3-й арміі, які ўжо дзейнічаў, 6-га механізаванага корпуса і 36-й кавалерыйскай дывізіі 10-й арміі пад агульным камандаваннем намесніка камандуючага фронтам генерал-лейтэнанта І. В. Болдзіна. Контрудар гэтай групы, праведзены 23 і 24 чэрвеня, толькі скаваў 4 пяхотныя дывізіі праціўніка і на некалькі дзён затрымаў іх у раёне [[Гродна]]. Разам з тым, контрудар затрымаў у беластоцкім выступе не менш як на 2 дні савецкую 3-ю і 10-ю арміі, што ў тым становішчы было немэтазгодным, бо іх войскам пагражала поўнае акружэнне.
Радок 22:
Перамяшчэнне савецкіх войск з маладзечанскага напрамку ў раён [[Ліда|Ліды]] з мэтай арганізацыі наступлення супраць сувалскай групоўкі праціўніка прывяло да таго, што 24 чэрвеня, калі асноўныя сілы 3-й танкавай групы пасля заняцця [[Вільнюс]]а рушылі да [[Мінск]]а, напрамак Вільнюс – Мінск апынуўся амаль непрыкрытым. Таму дывізіям, сканцэнтраваным у Мінску, было загадана тэрмінова заняць абарону Мінскага ўмацаванага раёна.
Недастаткова зладжанымі былі дзеянні савецкіх войск і на баранавіцкім напрамку. Нямецкія танкавыя дывізіі захапілі рубеж па р. [[Шчара]] і падышлі да [[Баранавічы|Баранавіч]], а зтым, развіваючы наступленне, апярэдзілі савецкія войскі і 27 чэрвеня занялі [[Слуцк]]. 28 чэрвеня баранавіцкая групоўка Заходняга фронту пад ударамі
Пад вечар 28 чэрвеня сілы праціўніка, якія наступалі ад Гродна на поўдзень і з раёна [[горад Бельск-Падляшскі|Бельска]] на паўночны ўсход, злучыліся ў раёне [[горад Крынкі|Крынак]] (на р. [[Рака Свіслач, прыток Нёмана|Свіслач]]) і адрэзалі шляхі адыходу савецкім войскам, што знаходзіліся ў раёне [[Беласток]]а. Адначасова з боку Бельска праціўнік выйшаў да [[Ваўкавыск]]а, а рухомыя злучэнні 2-й нямецкай танкавай групы занялі [[Слонім]]. На наступны дзень вораг акружыў левафланговыя часці 10-й арміі на паўднёвы ўсход ад Ваўкавыска.
Радок 32:
Баі на подступах да Мінска былі кравапралітныя і скарацечныя. Да 28 чэрвеня пераважаючым сілам ворага процістаялі разрозненыя, абяскроўленыя часці і падраздзяленні з армій прыкрыцця, механізаваныя і пяхотныя карпусы і дывізіі 13-й арміі пад камандаваннем П. М. Філатава. Ад нямецкага бамбардзіравання з самалётаў Мінск пацярпеў няшмат<ref>{{Крыніцы/Беларусь учора і сяньня|259}}</ref>. Аднак увесь горад, за выняткам прыгарадаў, згарэў ад падпалаў савецкімі спецкамандамі, якія мелі за мэту пакінуць ворагу знішчаны горад<ref>Тамсама.</ref>.
[[28 чэрвеня]] ў 17 гадзін нямецкія танкі і мотапяхота ўварваліся ў Мінск. Цераз суткі
== Вынікі першага тыдня вайны ==
|