Цыталогія: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дадаў медыя
Радок 1:
[[File:FluorescentCells.jpg|thumb|284x284px|Цыташкілет клетак фібрабластаў.]]
'''Цытало́гія '''(грэч. κύτος - «ёмішча», тут: «клетка» і λόγος - «вучэнне», «навука») — раздзел [[біялогія|біялогіі]], які вывучае будову, хімічны склад, функціі, [[антагенез|індывідуальнае развіццё]] і [[эвалюцыя|эвалюцыю]] [[клетка|клетак]] жывых арганізмаў. Прадметам вывучэння цыталогіі з'яўляецца, адпаведна, клетка, асноўным метадам даследаванняў - мікраскапія, тэарэтычнай асновай - клетачная тэорыя. Разам з назвай ''цыталогія'' можна сустрэць назвы '''клеткавая біялогія''' або '''біялогія клеткі'''.
 
Радок 5:
Як самастойная навука цыталогія сфармавалася у канчатку XIX ст. У 1884 г. выйшла кніга французскага навукоўца [[Жана Батыста Карнуа]] "Біялогія клеткі", у якой быў абагульнены назапашаны да гэтага часу матэрыял і дадзена абгрунтаванне трох асноўных задач мікраскапічнага даследавання жывых арганізмаў - агульнай, вышэйшай і спецыяльнай біялогіі клеткі або цыталогіі. Гэтую дату і можна лічыць пачаткам самастойнага развіцця цыталогіі.
 
Як кожная самастойная навука, цыталогія мае уласны прадмет, метады і тэарэтычную аснову. На фараванне цыталогіі найбольшы ўплыў аказалі такія падзеі, як вынаходніцтва мікраскопа, адкрыццё клеткі і стварэнне клетачнай тэорыі. Першы мікраскоп быў сканструяваны італьянскім фізікам [https://be.wikipedia.org/wiki/Галілеа_Галілей Г. Галілеем] у 1609 г. як мадыфікацыя створанага ім раней тэлескопа. Ён уяўляў сабой доўгую трубу з выпуклым аб'ектывам і ўвагнутым акулярам і далейшага распаўсюду не атрымаў.  З дапамогай гэтага мікраскопа [[Ф. Стелучы]] ў 1625 г. выявіў фасеткавуя будову вачэй пчалы, а [[Ф. Чэзі]] ў 1628 вывучаў споры папараці.  Наступныя мадэлі мікраскопаў, якія выраблялі па схеме [https://be.wikipedia.org/wiki/Іаган_Кеплер І. Кеплера], уяўлялі сабой настольныя прыборы з выпуклым аб'ектывам і акулярам. Адначасова з канца XVI ст. сталі шырока выкарыстоўвацца так званыя "простыя мікраскопы", якія складаліся з адной дваякапукатай лінзы невялікага дыяметра.  Менавіта такім прыборам карыстаўся, які адкрыў
[[File:Leeuwenhoek Microscope.png|thumb|278x278px|"Просты" мікраскоп А. Левенгука]]
пратыстаў, галандзец [https://be.wikipedia.org/wiki/Левенгук А. Левенгук].
 
Клеткі раслін былі ўпершыню апісаны ангельскім фізікам [https://be.wikipedia.org/wiki/Роберт_Гук Р. Гукам] ў кнізе "Мікраграфія", апублікаванай у 1665. Вывучаючы зрэзы коркі, стрыжні бузіны і мякаці іншых раслін, Р. Гук выявіў, што ўсе яны складаюцца з аднатыпных структур - замкнёных бурбалак, якім ён даў назву cellula (ячэйка). Ён таксама вылічыў, што ў адной кубічнай цале расліннай тканкі (1

цаля = 25,4 мм) змяшчаецца каля 125 млн. клетак. Адкрыццё клеткі Р. Гукам стымулявала мікраскапічныя даследаванні жывых арганізмаў.  У 1671 выйшлі ў свет працы італьянца [https://be.wikipedia.org/wiki/Марчэла_Мальпігі М. Мальпігі] "Анатомія раслін" і ангельца [[Н. Гру]] "Пачаткі анатоміі раслін", якія былі прысвечаны вывучэнню мікраскапічнага будовы раслін. Мяркуючы, што органы раслін складаюцца ў асноўным з пераплеценых валокнаў, Н. Гру ўвёў у цыталогію паняцце "тканка".
 
= Клеткавая тэорыя =