Вінчэнца Беліні: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
fix italian
Фармат. Вычытка буйнейшых памылак. Стыль амаль не крануты.
Радок 1:
[[Image:Vincenzo bellini.jpg|thumb|left/right|Вінчэнца БеллініБеліні]]
{{вызнч|1=Вінчэнца БЕЛІНІ}} ({{вызнlang-it|1=БелініVincenzo Bellini}}; ([[італьянская3 мова|італ.лістапада]] – ''Vincenzo Bellini''). Нарадзіўся ў Катаніі, 3 лістапада [[1801]], памёрКатанія — [[23 верасня]] [[1835]]), быў адзіным з найвялікшых [[Італія|італьянскіхітальянскі]] [[ОпэраОпера|опэрныхоперны]] кампазітараўкампазітар, адзін з самых значных у ХІХ стагоддзі. працаваўПрацаваў у стылі bel canto[[бельканта]]. Яго падрыхтавалі яго айцец і дзед, абодва арганісты, а ў вучобе ў кансэрваторыікансерваторыі ў [[Горад Неапаль|Неапалі]] яго спансірваласпансіравала Сыцыліянскаясіцыліянская знацьарыстакратыя. Сваю першую оперу ён напісаў у [[1825]] годзе, прыу ўспаўпрацысупрацоўніцтве з ДамэнікаДаменіка Барбайа, найбольш значнага імпрэссарыоімпрэсарыо ў [[Італія|Італіі]], які вельмі спрыяў яго хуткай кар’еры Беліні.
 
У [[1825]]-[[1826|26]] БеллініБеліні напісаў твор "Bianca e Fernando” у Неапалі разам з Барбайа, які прыслаў яму камісыюкамісію з [[Горад Мілан|Міланскаміланскага]] [[La Scala]] у наступным годзе. У выніку, яго “Il Pirata” прынесла яму сэнсацыюсенсацыю і Белліні стаў сусветна вядомым артыстам. Першая [[опера]] стала вялікай пасля першай прэзентацыі за за такі ж бліскучы вакальны стыль, як і ў [[Джаакіна Расіні|Расіні]], новы лірызм і прастату, што стварыла яму ўласны крытэрыйстыль. Не гледзячыНягледзячы на калыханніваганні, ён умацоўваў гэты стыль на працягу васьмі наступных опер. "I Capuleti e i Montecchi” ([[Горад Венецыя|Венецыя]] [[1830]]), вольна заснаваная на творы [[Вільям Шэкспір|Вільяма Шэкспіра]] “Рамэа і Джульета” выклікала поспех, дзякуючы сапрано ГуідыттыГуідыты Паста, жанчыны, якая грала ролю РамэоРамео ў мужчынскіх штанах. Разам з “La Sonnambula” ([[Горад Мілан|Мілан]] [[1831]]), БеллініБеліні стварыў галоўныя партыі для найбольш папулярных спявакоў за ўсю дэкаду. Опера “Norma” ([[Горад Мілан|Мілан]] [[1831]]), хоць першапачаткова і не прынесла поспеху, але з’яўляецца найбольш выдатным творам драматычнага сапрано. Яго апошняя опера “I puritani” у Італьянскім Тэатры Паружу ([[1835]]), магчыма заслугоўвае найбольш высокай адзнакі як класічны твор ува ўсёй оперы. З таго часу, БеллініБеліні быў адным з ідалаў [[Горад Парыж|Парыжу]]. Ім усхвалёўвалісязахапляліся сябры і крытыкі, як вядучым музыкай і артыстам. Але на гэтай вышыні, калі яму яшчэ не накаваладажыўшы 34 гадыгадоў, БеллініБеліні нечакана захварэў і памёр. Ён быў пахаваны на [[Горад Парыж|ПарысскіхПарыжскіх]] могілках.
 
Хоць ён так і не стаўся арганістам альбо аркестратарам, БеллініБеліні быў майстрам тонкасці вакалу і прыгажосці мелодыі. Яго оперы працягваюць усхвалёвацьхваляваць і праз шмат годгадоў ува ўсім свеце.
== Бібліяграфія ==