Апанас Апанасавіч Фет: Розніца паміж версіямі

'''Апанас Апанасавіч Фет''' ({{lang-ru|Афанасий Афанасьевич Фет}}; першыя 14 і апошнія 19 гадоў жыцця афіцыйна насіў прозвішча ''Шэншы́н'', 23 лістапада [{{ДН|5 снежня] |12|1820|23|11}}, маёнтак Навасёлкі, Мцэнскі павет, [[Арлоўская губерня]] — 21 лістапада [{{ДС|3 снежня] |12|1892|21|11}}, [[Масква]]) — рускі [[паэт]]-лірык, [[перакладчык]], мемуарыст.

Скончыў [[Маскоўскі ўніверсітэт]] (у 1844) годзе. З 1845 года на вайсковай службе, з 1858 года ў адстаўцы. Першы зборнік вершаў «Лірычны пантэон» (1840). Творчасць Фета — новы этап у рускай рамантычнай паэзіі. Яго вершы адметныя пранізлівым лірызмам у апісанні дакладных карцін прыроды і імкненняў душы. Яны вылучаюцца музычнасцю, меладычнасцю, разнастайнасцю рытмаў і гукаў: зборнікі «Вершы» (1850—1856, часткі 1-2). З 1860-х гадоў у паэзіі матывы трагізму, дысгармоніі і тугі: зборнікі «Вячэрнія агні» (выпуск 1-4, 1883-91). Аўтар рэалістычнай аповесці «Сям'я Гольц» (1870), цыклаў нарысаў, апавяданняў, навел «З вёскі» і «Запіскі вольнанаёмнай працы», кнігі «Мае ўспаміны» (частка 1-2, 1890), «Раннія гады майго жыцця» (апублікаваны ў 1893 годзе).

Пераклаў на [[руская мова|рускую мову]] антычных і ўсходніх аўтараў, а таксама [[Гётэ]] «Фауст», частка 1-2, 1882—1888), [[Генрых Гейнэ|Генрыха Гейнэ]], [[Джордж Байран|Дж. Байрана]], [[П'ер Жан Беранжэ|П.Беранжэ]], [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]], [[Шэкспір]]а, кнігі [[Артур Шапенгаўэр|Артура Шапенгаўэра]] «Свет як воля і ўяўленне» (1881).

* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.16: Трыпалі - — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. - — Мн.: БелЭн, 2003. - — 576 с.: іл.