Антарктыка: Розніца паміж версіямі

'''Антарктыка''', паўднёвая палярная вобласць [[Зямля|Зямлі]], якая ўключае [[мацярык|мацярык]] [[Антарктыда|Антарктыду]] (разам з астравамі і [[шэльф кантынентальны|шэльфавым]] [[ледавік|ледавіком]]) і прылеглыя да яе воды [[Паўднёвы акіян|Паўднёвага акіяна]]. Мяжа Антарктыкі — паўночнае размяшчэнне антарктычнага палярнага фронту, які праходзіць паміж 48 гр і 60 гр. паўднёвай шыраты. Плошча каля 52,5 млн. км². Мацярык акружае шэльфавая[[шэльф]]авая паласа з глыбінямі да 500—600 м. Круты мацерыковы схіл на глыбіні каля 3000 м зменьваецца шырокай паласой акіянскіх катлавін: Афрыканска-Антарктычнай, Аўстрала-Антарктычнай, Белінсгаўзена і Паўднёва-Антыльскай з глыбінямі 5000—7000 м. Антарктыка — найбольш суровая вобласць Зямлі з нізкімі тэмпературамі паветра, снежнымі завірухамі, моцнымі вятрамі і туманамі.

У міжнародным праве Антарктыка — міжнародная тэрыторыя, прававы рэжым якой рэгуліруецца [[Дагавор аб Антарктыцы (1 студзеня 1959, Вашынгтон)|Дагаворам аб Антарктыцы]]. Выкарыстанне марскіх жывых рэсурсаў Антарктыкі рэгуліруецца асобнымі пагадненнямі паміж удзельнікамі Дагавора 1959: Міжнароднай канвенцыяй па рэгуліраванню кітабойнага промыслу ([[2 снежня]] [[1946]]), Канвенцыяй аб захаванні цюленяў Антарктыкі (1972), Канвенцыяй аб захаванні марскіх жывых рэсурсаў Антарктыкі (1980). Выкарыстанне мінеральных рэсурсаў не дапускаецца Пратаколам 1991 да Дагавора аб Антарктыцы. Існуе ідэя абвясціць Антарктыку агульнай спадчынай чалавецтва.