Стрэлачны перавод: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне з РуВікі |
дапаўненне з de:Eisenbahnweiche |
||
Радок 1:
{{да выдалення|не артыкул}}
[[Выява:SunsetTracksCrop.JPG|thumb|Злучэнні чыгуначных пуцей на станцыі Франкфурт]]
[[Выява:20080202-EMDX AiguillageAnime.gif|thumb|right|400px|Ілюстрацыя прынцыпу работы стрэлачнага перавода]]▼
'''Стрэлачны перавод''' — прыстасаванне, якое служыць для пераводу рухомага састава з аднаго пуці на другі.
Радок 11 ⟶ 10:
Пры рамонце землянога палатна пад адным з пуцей, пры пераходзе двухпутнай лініі цераз аднапутны мост і ў некаторых падобных выпадках, цягнікі рухаюцца па кожным пуці без пераходу з аднае рэйкавай каляі на другую — прымяняецца '''спляценне пуцей'''.
== Гісторыя ==
[[Выява:Richard Trevithick railway (England).jpg|thumb|Стрэлкі з чыгуннымі рэйкамі, зробленыя [[Рычард Трэвітык|Трэвітыкам]] каля 1803 года.]]
Канструяванне стрэлак пачалося ў вугальных шахтах. Пры першых чыгунных вуглавых стрэлках {{нп3|Джон Кёр|Джона Кёра|en|John Curr}} 1776 года ваганетку ў патрэбным напрамку цягнулі людзі або жывёлы. У 1797 годзе Джон Кёр упершыню апісвае канструкцыю з рухомым язычком<ref name="John Curr">John Curr, The Coal Viewer, and the Engine Builder's Practical Companion, (John Northall,1797).</ref>. У 1832 годзе ўпершыню ўпамінаецца патэнт на стрэлачны перавод Чарльза Фокса (1810--1874, Англія). На фотаздымку справа паказана канструкцыя Рычарда Трэвітыка, прызначаная для тады яшчэ безабадковых колаў, аднак яна ўжо мае ўсе пазнейшыя элементы язычковай стрэлкі.
Для розных сітуацый і мэт былі створаны адмысловыя віды канструкцый. На сёння найбольш пашырана каструкцыя ''язычковай стрэлкі'', якая замяніла буксірны перавод, мабыць, упершыню ў 1852 годзе на Гановерскай дзяржаўнай чыгунцы.
Спачатку кожная чыгуначная адміністрацыя выкарыстоўвала свае ўласныя канструкцыі пераводаў. Напрыклад, у Германіі такое становішча захоўвалася нават пасля фарміравання ў землях дзяржаўных чыгуначных адміністрацый. Пры аб'яднанні чыгуначных сетак і цэнтралізацыі іх кіравання ўзнікала пільная патрэба ў скарачэнні колькасці разнастайных і не ўзаемазамяняльных дэталей.
▲[[Выява:20080202-EMDX AiguillageAnime.gif|thumb|right|400px|Ілюстрацыя прынцыпу работы стрэлачнага перавода]]
== Гл. таксама ==
* [[Чыгунка]]
* [[Цягнік]]
== Зноскі ==
{{reflist}}
== Літаратура ==
* Gerhard Müller: ''Weichen-Handbuch''. 4., bearbeitete und ergänzte Auflage. Transpress-Verlagsgesellschaft, Berlin 1991, ISBN 3-344-70733-7.
* Volker Matthews: ''Bahnbau. (Mit 57 Tabellen)''. 6., überarbeitete und aktualisierte Auflage. Lehrbuch, Bauwesen. Teubner, Wiesbaden 2003, ISBN 3-519-50113-9.
* Günter Berg, Horst Henker: ''Weichen''. 2. Auflage. transpress VEB Verlag für Verkehrswesen, Berlin 1986, ISBN 3-344-00041-1.
* Joachim Fiedler: ''Bahnwesen. Planung, Bau und Betrieb von Eisenbahnen, S-, U-, Stadt- und Straßenbahnen''. 5., neu bearbeitete und erweiterte Auflage. Werner, Düsseldorf 2005, ISBN 3-8041-1612-4.
* Max Schmid v. Schmidsfelden: ''Weiche mit ununterbrochenem Hauptgeleise für Abzweigung von Industriebahnen''. In: Paul Kortz (Red.): ''Zeitschrift des Oesterreichischen Ingenieur-und Architekten-Vereines''. Band 49.1897, Heft 45. Österreichischer Ingenieur- und Architektenverein, Wien 1897, {{ZDB|2534647-7}}, S. 607 ff. – [http://opus.kobv.de/btu/volltexte/2010/1848/pdf/H._45_48.pdf Volltext online (PDF; 13,2 MB)].
{{накід}}
| |||