Нептун (планета): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artificial123 (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Artificial123 (размовы | уклад)
Пачатак...
Радок 164:
{{значэнні|Спасылка=Нептун, значэнні}}
 
'''Нептун''' — восьмая і самая далёкая планета [[Сонечная сістэма|Сонечнай сістэмы]]. Нептун таксама з'яўляецца чацвёртай па дыяметры і трэцяй па масе планетай. Маса Нептуна у {{nobr|17,2 разы}}, а дыяметр экватара у {{nobr|3,9 разы}} большы за [[Зямля (планета)|зямныя]]<ref name="OXFORD">{{кніга|аўтар = Саймон Миттон, Жалкин Миттон.|частка = |загаловак = Астрономия|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданне = |месца = М. |выдавецтва = Росмэн |год = 1998 |том = |старонкі = 78—79 |старонак = 160 |серыя = OXFORD|isbn = 5-257-00345-7 |тыраж = }}</ref>. Планета была названая ў гонар [[Нептун, міфалогія|рымскага бога мораў]]. Яго астранамічны сімвал [[Файл:Neptune symbol.svg|20px]] — стылізаваная версія трызубца [[Нептун, міфалогія|Нептуна]].
'''Нептун''' — [[планета]] ў [[Сонечная сістэма|Сонечнай сістэме]], 8-я<ref>Плутон, які да нядаўняга часу лічыўся планетай, на пэўных частках сваёй арбіты бывае бліжэйшым да Сонца, напр. у 1979 – 11.2.1999.</ref> планета паводле адлегласці ад [[Сонца]], адна з 4 планет-[[Газавы гігант|газавых гігантаў]] [[Сонечная сістэма|Сонечнай сістэмы]].
 
Выяўлены 23 верасня 1846 года<ref name="Hamilton" />, Нептун стаў першай планетай, адкрытай дзякуючы матэматычным разлікам, а не шляхам рэгулярных назіранняў. Выяўленне непрадбачаных змяненняў у арбіце [[Уран (планета)|Урана]] спарадзіла гіпотэзу аб невядомай планеце, гравітацыйным уплывам якой яны і абумоўленыя. Нептун быў знойдзены ў межах прадказанага палажэння. Неўзабаве быў адкрыты і яго спадарожнік [[Трытон, спадарожнік Нептуна|Трытон]], аднак астатнія 13 спадарожнікаў, вядомыя цяпер, былі невядомыя да XX стагоддзя. Нептун быў наведаны толькі адным касмічным апаратам, «[[Вояджэр-2|Вояджэрам-2]]», які праляцеў паблізу ад планеты 25 жніўня 1989 года.
Назва паходзіць ад імя бога мора ў старажытна-рымскай міфалогіі.
 
Нептун па складзе блізкі да [[Уран (планета)|Урана]], і абедзве планеты адрозніваюцца па складзе ад больш буйных [[планета-гігант|планет-гігантаў]] — [[Юпітэр (планета)|Юпітэра]] і [[Сатурн, планета|Сатурна]]. Часам Уран і Нептун змяшчаюць у асобную катэгорыю «ледзяных гігантаў»<ref>{{cite news|url=http://science.compulenta.ru/559921/|title=В структуре ледяных гигантов должен быть мощный слой суперионной воды|date=3 сентября 2010|publisher=Компьюлента|accessdate=2011-10-09}}</ref>. Атмасфера Нептуна, падобна атмасферы Юпітэра і Сатурна, складаецца ў асноўным з [[вадарод]]у і [[Гелій|гелію]]<ref name="Радзини">{{кніга|аўтар =Джанлука Радзини.|частка = |загаловак = Космос |арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданне = |месца =М. |выдавецтва =АСТ, Астрель |год = 2002|том = |старонкі = 124—125 |старонак = 320|серыя = |isbn = 5-17-005952-3|тыраж = }}</ref>, разам са слядамі [[Вуглевадароды|вуглевадародаў]] і, магчыма, [[азот]]у, аднак утрымлівае ў сабе больш высокую прапорцыю льдоў: воднага, аміячнага, метанавага. Ядро Нептуна, як і Урана, складаецца галоўным чынам з льдоў і горных парод<ref name="Podolak1995">{{cite journal
Дыяметр: 49550<ref name="Дадзеныя 1999 г">Дадзеныя 1999 г.</ref> км (3,9 зямных) ; Маса: 17,2 зямных ; Перыяд абарачэння: 19,2 гадз.<ref name="Дадзеныя 1999 г"/> ; Арбітальны перыяд: 165 г. ; Адлегласць ад Сонца: 30 а.а.
| last=Podolak | first=M.
| coauthors=Weizman, A.; Marley, M.
| title=Comparative models of Uranus and Neptune
| journal=Planetary and Space Science | volume=43
| issue=12 | pages=1517—1522 | year=1995
| url=http://adsabs.harvard.edu/abs/1995P%26SS...43.1517P
| doi=10.1016/0032-0633(95)00061-5}}</ref>. Сляды [[метан]]у ў знешніх пластах атмасферы, у прыватнасці, з'яўляюцца прычынай сіняга колеру планетыы<ref name="bluecolour">{{cite web
| first = Kirk
| last = Munsell
| coauthors = Smith, Harman; Harvey, Samantha.
| date = November 13, 2007
| url = http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=OverviewLong
| title = Neptune overview
| work = Solar System Exploration
| publisher = NASA
| accessdate = 2008-02-20
| archiveurl = http://www.webcitation.org/610c3vAlO
| archivedate = 2011-08-17
}}</ref>.
 
У атмасферы Нептуна бушуюць самыя моцныя вятры сярод планет Сонечнай сістэмы, паводле некаторых ацэнак, іх хуткасці могуць дасягаць {{nobr|2100 км/г}}<ref name="Suomi1991">{{cite journal
З Зямлі планету можна бачыць як зорку 8-й [[Зорная велічыня|велічыні]].
| last=Suomi | first=V. E.
| coauthors=Limaye, S. S.; Johnson, D. R. | year=1991
| title=High Winds of Neptune: A possible mechanism
| journal=Science | volume=251
| issue=4996 | pages=929—932 | publisher=AAAS (USA)
| doi=10.1126/science.251.4996.929
| pmid=17847386
}}</ref>. Падчас пралёта «Вояджэра-2» у 1989 годзе ў паўднёвым паўшар'і Нептуна было выяўлена так званае Вялікая цёмная пляма, аналагічная [[Вялікая чырвоная пляма|Вялікай чырвонай пляме]] на [[Юпітэр (планета)|Юпітэры]]. Тэмпература Нептуна ў верхніх пластах атмасферы блізкая да {{nobr|-220 °C}}<ref name="OXFORD"/><ref name="Радзини"/>. У цэнтры Нептуна тэмпература складае паводле розных ацэнак ад 5400 K<ref name="hubbard"/> да 7000-7100 °C<ref>{{кніга|аўтар =В. Л. Пантелеев.| частка = |загаловак = Физика Земли и планет. Курс лекций |арыгінал = |спасылка =http://lnfm1.sai.msu.ru/grav/russian/lecture/geophiz/node42.html |адказны = |выданне = |месца =М. |выданне =Московский государственный университет им. М.В.Ломоносова, Физический факультет |год = 2001|том =}}</ref><ref>{{кніга|аўтар=Жарков Владимир Наумович|загаловак=Геофизические исследования планет и спутников|спасылка=http://www.scgis.ru/russian/cp1251/h_dgggms/1-2003/scpub-3_chap-2.pdf|месца =М.|издательство=ОИФЗ РАН|год= 2002}}</ref>, што супастаўна з тэмпературай на паверхні Сонца і параўнальна з унутранай тэмпературай большасці вядомых планет. У Нептуна ёсць слабая і фрагмэнтаваная [[Кольцы Нептуна|кальцавая сістэма]], магчыма, выяўленая яшчэ ў 1960-я гады, але пацверджаная «Вояджэрам-2» толькі ў 1989 годзе<ref name=ring1>{{cite news
| last=Wilford | first=John N. | date=June 10, 1982
| title=Data Shows 2 Rings Circling Neptune
| publisher=The New York Times
| url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=technology&res=950DE3D71F38F933A25755C0A964948260&n=Top/News/Science/Topics/Space
| accessdate=2008-02-29 }}</ref>.
 
У 1948 годзе ў гонар адкрыцця планеты Нептун было прапанавана назваць новы хімічны элемент пад нумарам 93 [[Нептуній|Нептуніем]]<ref>{{кніга|частка=Нептуний|загаловак=Серебро—Нильсборий и далее|спасылка=http://books.google.com/books?id=BJzFQwAACAAJ|адказны=Ред.: Петрянов-Соколов И. В|выданне=3-е изд|месца=М.|выданне="Наука"|год=1983|том=2|серыя=Популярная библиотека химических элементов|старонак=570|тыраж=50000}}</ref>.
Відавочна, планета мае ядро з цвёрдых парод, акружанае вадкай мантыяй з вады, метану і аміяку, акружанае паўвадкай атмасферай з вадароду і гелію.
 
12 ліпеня 2011 г. споўніўся роўна адзін нептуніянский год ці {{nobr|164,79 зямнога года}} — з моманту адкрыцця Нептуна 23 верасня 1846 г.<ref name=NASA-20110712>{{cite news |date=12 июля 2011 |title=Hubble's Neptune Anniversary Pictures |publisher=NASA |url=http://www.nasa.gov/mission_pages/hubble/science/neptune-circuit.html |lang=en |accessdate=2011-07-18 }}</ref><ref name=bbc-20110712>{{cite news |last=Хадсон |first=Алекс |date=11 июля 2011 |title=С днем рождения, Нептун! |publisher=BBC Russian |url=http://www.bbc.co.uk/russian/science/2011/07/110711_neptune_one_year.shtml |accessdate=2011-07-12 }}</ref>.
[[Галілеа Галілей]] назіраў планету, але палічыў яе зоркай (28.12.1612, 27.1.1613). У далейшым, Нептун візуальна назіралі, але лічылі зоркай, астраномы [[Лаланд]] (1795), [[Дж. Гершэль]] (1830), [[Фон Ламант]] (1846<ref>Літаральна за некалькі дзён да афіцыйнага адкрыцця.</ref>).
 
Пасля адкрыцця Урана і аналізу адхіленняў ў яго арбітальным руху, наяўнасць яшчэ адной планеты за яго арбітай была матэматычна прадказана, незалежна адзін ад аднаго, [[Урбэн Жан Жазеф Левер'е|У. Левер’е]] і [[Дж. К. Адамс]]ам (1846). Адамс перадаў свае разлікі Брытанскаму Каралеўскаму астраному [[Дж. Эйры]], які, аднак, не пачаў назіранняў раней, чым праз год. Тымчасам, Левер’е перадаў свае разлікі ў Берлінскую абсерваторыю, і астраномы [[Іаган Готфрыд Гале|І. Гале]] і [[Генрых Луі Д’Арэ|Г. д'Арэ]] знайшлі Нептун у прадказаным месцы ў сузор’і Вадалея меней чым за гадзіну. Такім чынам, Левер’е стаў афіцыйным адкрывальнікам планеты Нептун (23.9.1846). Вялікі аб’ём візуальнай інфармацыі пра планету быў атрыманы ад мімапралётнага [[КА Вояджэр-2]] (1989) і працы касмічнага тэлескопа "Хабл".
 
== Сістэма Нептуна ==
У плоскасці экватара планеты абарочваюцца не меней за 3 слабыя [[кольцы Нептуна]].<ref>Да атрымання дадзеных з КА "Вояджэр-2", колцы лічыліся няцэлымі (1989).</ref>
 
Налічваецца 11 вядомых спадарожнікаў<ref>Паводле розных крыніц (2005).</ref>.
 
У адным з [[Пункт Лагранжа|пунктаў Лагранжа]] на арбіце Нептуна пацверджана наяўнасць некалькіх [[Траянскі спадарожнік|траянскіх]] астэроідаў, і лічыцца, што іх існуе яшчэ больш.<ref>[http://www.space.com/scienceastronomy/060615_neptune_trojans.html Neptune Linked to Potential Swarm of Asteroids, 15.6.2006 // SPACE.COM]</ref>
 
== Адметнасці ==
У атмасферы планеты існуюць трывалыя ўтварэнні, называные Вялікімі Цёмнымі Плямамі.<ref>Па аналогіі з Вялікай Чырвонай Плямай Юпітэра.</ref> Прырода невядомая.
 
Спадарожнік Трытон рухаецца вакол Нептуна па [[Рэтраградная арбіта|рэтраграднай арбіце]]. Гэта лічыцца магчымым довадам таго, што некалі Трытон абарочваўся вакол Сонца ў падвойнай сістэме, і быў захоплены Нептунам.
 
== Заўвагі ==