Ваяводзіна: Розніца паміж версіямі

У VI ст. на тэрыторыі Ваяводзіны пасяліліся славяне, але ўжо ў канцы IX ст. гэтая тэрыторыя была заселеная венграмі і пазней увайшла ў склад [[Венгрыя|Венгерскага каралеўства]], разам з якім апынулася ў 1526-1918 пад уладай [[Габсбургская манархія|Габсбургскай манархіі]]. Падчас Рэвалюцыі 1848-49 у Венгрыі на тэрыторыі Ваяводзіны адбываліся антыфеадальныя выступы сербскіх сялян. У траўні 1848 народная скупшчына шэрагу камітэтаў Паўднёвай Венгрыі, населеных сербамі, абвясціла аўтаномію Ваяводзіны, аднак вянгерскі рэвалюцыйны ўрад адмовілася яе прызнаць. У сярэдзіне 19 ст. у выніку аб'яднання Срэма, [[Банат]]а і Бачкі было створана адмысловае герцагства (адгэтуль назва Ваяводзіны: серб. Bojводина, ням. Herzogtum - герцагства), існавалае да 1860. У 1918 тэрыторыя Ваяводзіны ўвайшла ў [[Каралеўства сербаў, харватаў і славенцаў]], а пасля пераназвання яго ў [[Югаславія|Югаславію]] па новым адміністрацыйна-тэрытарыяльнаму дзяленню з земляў Ваяводзіны была сфармаваная Дунайская [[банавіна]] з цэнтрам у горадзе [[Нові-Сад]]. Пасля капітуляцыі Югаславіі ў 1941 г. вялікая частка Ваяводзіны была падзеленая паміж Венгрыяй і [[Незалежная дзяржава Харватыя|фашысцкай Харватыяй]]. У кастрычніку 1944 савецкія войскі вызвалілі тэрыторыю Ваяводзіны, а 31 ліпеня ў Нові-Садзе [[скупшчына]] Ваяводзіны абвясціла стварэнне Аўтаномнага краю Ваяводзіна ў складзе Народнай Рэспублікі Сербіі. У 1963 г. ФНРЮ была пераназваная ў [[СФРЮ]], а Аўтаномны край Ваяводзіна ў Аўтаномны Сацыялістычны край Ваяводзіна, якім ён і заставаўся да распаду Югаславіі. Пасля аднабаковага абвяшчэння незалежнасці [[Рэспубліка Косава|Косава]] Ваяводзіна стала адзінай аўтаноміяй кантраляванай Сербіяй.

 

 

Усяго ў краі пражывае звыш двух мільёнаў чалавек.