Вячаслаў Уладзіміравіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне |
→Княжанне ў Кіеўскай зямлі: дапаўненне |
||
Радок 126:
У 1146 годзе, пасля смерці Усевалада, Вячаслаў зноў паспрабаваў актыўна ўмешвацца ў палітыку, у прыватнасці узвёў на пасад ва [[Горад Уладзімір-Валынскі|Уладзіміры-Валынскім]] свайго пляменніка {{нп3|Уладзімір Андрэевіч, князь Дарагабужскі|Уладзіміра Андрэевіча|ru|Владимир Андреевич (князь дорогобужский)}}. Аднак новы князь [[Ізяслаў Мсціславіч]] тут жа забраў сабе і Валынь і Тураў, аддаўшы Вячаславу нязначны гарадок {{нп3|Сяло Перасопніца|Перасопніцу|ru|Пересопница}} на Валыні. У 1149 Юрый Далгарукі разбіў Ізяслава і выгнаў яго з Кіева; цяпер Ізяслаў вырашыў узвесці на пасад Вячаслава і правіць ад яго імя, але калі ён запрасіў Вячаслава на пасад (пагражаючы ў адваротным выпадку папаліць Тураўскую воласць), Вячаслаў палічыў за лепшае аб'яднацца з малодшым братам Юрыем, сумесна яны атрымалі перамогу над пляменнікам. Юры нават хацеў саступіць Кіеў Вячаславу, але баяры адгаварылі яго. «Брату твайму не ўтрымаць Кіева, — казалі яны, — не дастанецца ён ні табе, ні яму». Тады Юрый сам стаў вялікім князем, а Вячаслава пасадзіў у маленькім, але стратэгічна важным {{нп3|Горад Вышгарад|Вышгарадзе|ru|Вышгород (Украина)}} пад самым Кіевам.
[[Файл:Изяслав мстиславович.jpg|thumb|250px|«Князь Ізяслаў Мсціславіч прапануе мір і сяброўства дзядзьку свайму Вячаславу» — малюнак [[Клаўдзій Лебедзеў|Клаўдзія Лебедзева]]]]
Калі ў 1150 Ізяслаў, выступіўшы з Валыні, выгнаў Юрыя, Вячаслаў заехаў у Кіеў, але пасля перамоваў з пляменнікам ізноў пакінуў горад. Напярэдадні новага паходу Юрыя на Кіеў Ізяслаў прысягнуў Вячаславу як бацьку, гэта значыць старэйшаму суправіцелю, і Вячаслаў нават адпусціў сваю дружыну з Ізяславам, ваяваць супраць Юрыя і Уладзімірка галіцкага. У наступным годзе Ізяслаў атрымаў канчатковую перамогу і заклікаў Вячаслава на трон (красавік 1151 г.). Яны разам кіравалі ў згодзе да смерці Ізяслава (13 лістапада 1154 года). Пасля гэтага пасад паспрабаваў заняць [[Ізяслаў Давыдавіч]] чарнігаўскі, але Вячаслаў не пусціў яго і заклікаў у Кіеў іншага свайго пляменніка — [[Расціслаў Мсціславіч|Расціслава Мсціславіча]] Смаленскага, які таксама прызнаў яго старэйшым суправіцелем. Аднак ужо ў снежні 1154 сканаў і сам Вячаслаў. Расціслаў пасля яго смерці не ўтрымаў Кіеў: на Кіеў рушыў Юрый Далгарукі, Расціслаў з'ехаў абараняць ад яго Смаленск. Кіеў часова (да прыходу Юрыя) заняў Ізяслаў Давыдавіч.
== Продкі ==
{{ahnentafel-compact5
|style=font-size: 90%; line-height: 110%;
|border=1
|boxstyle=padding-top: 0; padding-bottom: 0;
|boxstyle_1=background-color: #fcc;
|boxstyle_2=background-color: #fb9;
|boxstyle_3=background-color: #ffc;
|boxstyle_4=background-color: #bfc;
|boxstyle_5=background-color: #9fe;
|1= '''Вячаслаў Уладзіміравіч'''
|2= [[Уладзімір Манамах|Уладзімір Усеваладавіч, вялікі князь Кіеўскі]]
|3= [[Гіта Уэсекская|Гіта Уэсекская, прынцэса Англіі]]
|4= [[Усевалад Яраславіч|Усевалад Яраславіч, вялікі князь Кіеўскі]]
|5= ''{{нп3|Манамахіня||ru|Мономахиня}}''
|6= [[Гаральд II Годвінсан|Гаральд II, кароль Англіі]]
|7= {{нп3|Эдзіта Лебядзіная Шыя||ru|Edith the Fair}}
|8= [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраслаў Уладзіміравіч, вялікі князь Кіеўскі]]
|9= {{нп3|Інгігерда|Інгігерда, прынцэса Швецыі|ru|Ингигерда}}
|10= {{нп3|Канстанцін IX Манамах|Канстанцін IX, імператар Візантыі|ru|Константин IX Мономах}}
|11=
|12= {{нп3|Годвін Уэсекскі|Годвін, эрл Уэсекса|ru|Годвин Уэссекский}}
|13= {{нп3|Гіта Торкельдоцір||uk|Гіта Торкельсдоттір}}
|14=
|15=
|16= [[Уладзімір Святаславіч|Уладзімір Святаславіч, вялікі князь Кіеўскі]]
|17= [[Рагнеда Рагвалодаўна|Рагнеда Рагвалодаўна, княгіня Кіеўская]]
|18= [[Олаў Шатконунг|Олаф, кароль Швецыі]]
|19= {{нп3|Эстрыд Абадрытская|Эстрыд, каралева Швецыі|ru|Эстрид Ободритская}}
|20= [[Феадосій Манамах]]
|21=
|22=
|23=
|24=
|25=
|26= {{нп3|Торкель Сцюб'ёрсан||en|Thorgil Sprakling}}
|27=
|28=
|29=
|30=
|31=
}}
== Спасылкі ==
| |||