Троіцкі летапіс: Розніца паміж версіямі

Магчыма, з'яўляецца спісам збору 1408 года мітрапаліта [[Кіпрыян, мітрапаліт Кіеўскі|Кіпрыяна]]. Меркаваны аўтар — [[Епіфаній Прамудры]], манах [[Троіцка-Сергіева лаўра|Троіцка-Сергіевай лаўры]], сакратар мітрапаліта [[Фоцій, мітрапаліт Кіеўскі|Фоція]]. Летапіс напісаны паўуставам [[XV ст.]] на 371 пергаментным аркушы. Выяўлены ў бібліятэцы манастыра ў [[1760-я|1760-х]] гадах акадэмікам [[Пецярбургская АН|Пецярбургскай АН]] [[Герхард Фрыдрых Мілер|Г. Ф. Мілерам]] і названы па месцы знаходкі. Згарэў у [[маскоўскі пажар, 1812|маскоўскім пажары 1812 года]].

Запісы падзей у летапісе пачынаюцца з [[Аповесць мінулых гадоў|Аповесці мінулых гадоў]], працягваецца да [[1408]] года і завяршаюцца нашэсцем Эдыгея. Змяшчае аповед пра Кулікоўскую бітву, нашэсце Тахтамыша[[Тахтамыш]]а і інш. На апошніх 20 аркушах аповед пра жыццё [[Сергій Раданежскі|Сергія Раданежскага]]. Летапіс адмоўна выказваецца пра Дзмітрыя Данскога і прыхільны яго праціўнікам — [[Альгерд]]у, вял.кн.літоўскаму, і [[Міхаіл Аляксандравіч Цвярскі|Міхаілу]], вял.кн.цвярскому.

[[М. М. Карамзін]] у «[[Гісторыя дзяржавы Расійскай|Гісторыі дзяржавы Расійскай]]» уважліва паставіўся да Троіцкага летапісу, даючы з яго выпісы, зробленыя да 1812 года. Паводле Карамзіна, Троіцкі летапіс — частка нейкага ранняга летапісу, які ён называў «Летапісец вялікі рускі». [[А. А. ШахматовШахматаў]] сцвярджаў падабенства Троіцкага летапісу да [[Лаўрэнцеўскі летапіс|Лаўрэнцеўскага]]. Спробы рэканструяваць тэкст Троіцкага летапісу рабіў [[М. Д. Прысё́лкаўПрысёлкаў]].