Аперэта: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя |
вікіфікацыя |
||
Радок 6:
Выдзяляюцца наступныя разнавіднасці аперэты: сатырычная французская аперэта (прадстаўнік — Ж. Афенбах); пранізаная стыхіяй вальсу венская аперэта ([[Іаган Штраус, сын|І. Штраўс — сын]], [[Ф. Зупе]]); узбагачаная вугорскімі танцавальнымі рытмамі новая венская аперэта ([[Ф. Легар]], [[І. Кальман]]).
У сярэдзіне ХІХ ст. словам «аперэта» часам называў свае п'есы [[В. Дунін-Марцінкевіч]], у супрацоўніцтве з якім [[С. Манюшка]] стварыў свае аперэты «Рэкруцкі набор», «Ідылія» і інш. У 1920-30-я г. былі створаны блізкія да аперэты музычна-камедыйныя творы («[[Каваль-ваявода]]», «Простыя сэрцы», «Цудоўная дудка» і інш.), а пастаноўкі «Кухня святасці» [[Я. Цікоцкі|Я. Цікоцкага]] (1931) і «Зарэчны барок» С. Палонскага і М. Іванова (1940) сучаснікамі вызначаліся як «першыя савецкія аперэты». У 1960 — першай палове 1990-х г. шмат выдатных узораў мастацтва аперэты стварылі беларускія кампазітары [[Ю. Семяняка]] («Пяе Жаваранак», «Паўлінка», «Тыдзень вечнага кахання» і інш.), [[Рыгор Фёдаравіч Сурус|Р. Сурус]] («[[Несцерка, аперэта|Несцерка]]», «Судны час») і інш. У Беларусі аперэты ідуць на сцэне [[Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр| Музычнага тэатра]].
{{зноскі}}
| |||