Алесь Гарун: Розніца паміж версіямі

| Сайт =

}}

'''Алесь Гарун''', сапр.: '''Аляксандр Уладзіміравіч Прушынскі''' ({{ДН|11|3|1887}}, фальв. [[Новы Двор]] пад Мінскам — {{ДС|28|7|1920}}, {{МС|Кракаў||Горад Кракаў}}; Псеўданімы і крыптанімы: ''І. Жывіца''; ''А. Новадворскі''; ''Сальвэсь''; ''А. Сумны''; ''А. Г.''; ''І. Ж.''; ''А. Н.''; ''А.Н-і''.) — беларускі [[паэт]], [[празаік]], [[драматург]], [[публіцыст]], [[грамадскі дзеяч]].

 

Першы друкаваны верш «Маці-Беларусі» пабачыў свет у [[1907]] г. ў нумары газеты [[Наша ніва (1906)|«Наша Ніва»]]. У [[1908]] г. з'явіліся два вершы: «Януку Купале» (паэтычны водгук на зборнік «Жалейка») і «Начныя думкі» — лірычны ўсхваляны ўспамін аб родных мясцінах, ад якіх аўтар быў адарваны, знаходзячыся ў астрогу. Заслугоўвае ўвагу вобразная асаблівасць твора: тут ява ўвесь час пераплятаецца са сном, а рэальная рэчаіснасць — з казкай.

 

Гэты верш сведчыць, што Алесь Гарун не паў духам, не зламіўся маральна. Ён падтрымліваў сувязь са знешнім светам, жыў яго клопатамі.

Паэтычная спадчына А. Гаруна ўключае ў сябе зборнік «Матчын дар», напісаны напачатку Першай Сусветнай вайны, і вершы, апублікаваныя ў розных выданнях пад псеўданімамі А. Гарун, А. Сумны, а таксама Сальвэсь.

 

== Памяць ==

У [[Мінск]]у адна з вуліц названа ў гонар Алеся Гаруна ([[Фрунзенскі раён, Мінск|Фрунзенскі раён]]).

 

{{wikisource|Category:Алесь Гарун|Алесь Гарун}}

* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}

 

== Спасылкі ==