Матуа: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Legobot (размовы | уклад)
др Bot: Migrating 15 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q1321247 (translate me)
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 24:
 
==Прырода і геаграфія==
Востраў мае [[вулкан]]ічнае паходжанне. Выцягнуты ў форме [[авал]]у з паўночнага захада на паўднёвы ўсход. Даўжыня - каля 11 км. Шырыня - 6,4 км. Значную частку вострава займае актыўны [[вулкан Сарычава]] (1497 м.). Значных наземных вадатокаў няма. Адзіная [[рака]] з пітной вадою на паўднёвым усходзе вострава. Берагі часткова пяшчаныяпясчаныя. Дзве зручныя для марскіх суднаў бухты.
 
Раслінны свет не багаты. Сустракаюцца зараснікі [[вольха|алешыны]]. Жывёльны свет прадстаўлены [[ластаногія|ластаногімі]] і [[птушкі|птушкамі]]. Наземныя звяры - [[лісіца|лісы]] і шматлікія [[грызуны]].
Радок 35:
У 1875 г. далучаны да [[Японія|Японіі]]. Да пач. [[XX стагоддзе|XX ст.]] карэнных жыхароў перасялілі на [[востраў Шыкатан]]. Матуа выкарыстоўваўся японскімі рыбаловамі. У 1930 - 1945 гг. на ім знаходзілася буйная ваенная база.
 
З 1945 г. ўу складзе [[СССР]] як частка Расійскай федэрацыі. У савецкі час дзейнічала памежная застава. З 1998 г. востраў ненаселены. Захаваліся шматлікія рэшткі знаходжання японскіх і савецкіх ваенных, у тым ліку падземныя будынкі. Рэшткі савецкіх пасёлкаў Губанава і Сарычава.
 
Адным з найбольш актыўных сучасных даследчыкаў прыроды і гісторыі вострава з'яўляецца выхадзец з [[Беларусь|Беларусі]] Яўген Верашчага.