К. Ліндстром-Ланг прапанаваў выдзяляць 4 ўзроўні структурнай арганізацыі бялкоў: першасную, другасную, трацічную і чацвярцічную структуры. Хоць такі падзел некалькі састарэў, ім працягваюць карыстацца<ref name="Овчинников">{{книгакніга|автораўтар=Ю. А. Овчинников|заглавиезагаловак=Биоорганическая химия|местомесца=Москва|издательствовыдавецтва=Просвещение|год=1987|страницыстаронкі=24—26}}</ref>. Першасная структура (паслядоўнасць амінакіслотных астаткаў) поліпептыда вызначаецца структурай яго [[ген]]а і [[генетычны код|генетычным кодам]], а структуры больш высокіх парадкаў фарміруюцца ў працэсе згортвання бялку<ref name="Leniger">{{книга|автор=Ленинджер А.|заглавие=Основы биохимии в 3 томах|место=Москва|издательство=Мир|год=1985}}</ref>. Хоць прасторавая структура бялку ў цэлым вызначаецца яго амінакіслотнай паслядоўнасцю, яна з'яўляецца даволі лабільнай і можа залежаць ад знешніх умоў, таму больш правільна казаць пра пераважную або найбольш энергетычна выгадную канфармацыю бялку<ref name="Овчинников" />.
