|
'''Альбін Мацвеевіч Стаповіч (Стэповіч)''' ({{lang-pl|Albin Stapowicz}}; {{ДН|18|3|1894}}, в. Барані, цяпер [[Астравецкі раён]] Гродзенскай вобл. — {{ДС|18|12|1934}}; Псеўданімы:псеўд. ''Уладзімір Загорскі'') — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.
Брат [[К. Сваяк]]а. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], Казанскім і [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскім універсітэтах]] (1918—19241918—24). Перапыніў вучобу па прычыне матэрыяльнага становішча. Надалей выкладаў спевы і музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]], яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня [[БХД, 1917|Беларускай хрысціянскай дэмакратыі]] (БХД), выдавец яго органа — газеты [[Беларуская крыніца (1917)|«Беларуская крыніца»]]. У 1928—19301928—30 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні]]. АдзінУ 1931 выйшаў з БХД. Супрацоўнічаў з [[БНСП|Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыяй]], адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі).
Супрацоўнічаў у выданнях [[Наш шлях (1922)|«Наш шлях»]], «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», [[Новы шлях (1933)|«Новы шлях»]], «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў [[Я. Купала|Я. Купалы]], [[М. Машара|М. Машары]], [[К. СваякаСваяк]]а, [[Ф. Грышкевіч]]а, [[Уладзіслаў Казлоўскі|У. Казлоўскага]], [[А. Гурло]], вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».
{{wikisource|Аўтар:Альбін Стаповіч}}
|
