Сафія: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
др арфаграфія
Радок 59:
Насельніцтва — 1.330.000 чалавек ([[2014]]). Звыш 95 % усіх жыхароў складаюць этнічныя [[балгары]]. Размешчаны на захадзе Балгарыі, на паўднёвай ўскраіне [[Сафійская катлавіна|Сафійскай катлавіны]], ля падножжа горнага масіва [[Вітоша]]. Клімат умераны кантынентальны.
 
Вузел чыгунак, міжнародны [[Аэрапорт Сафіі|аэрапорт]], [[Сафійскі метрапалітэн|метрапалітэн]] (з [[1998]] года), [[Сафійскі трамвай|трамвай]], [[Сафійскі тралейбус|тралейбус]]. У Сафіі засяроджана каля 1/6 общеболгарскогоагульнабалгарскай прамысловай вытворчасці (машынабудаванне, металургія, хімічная, гумавая, цэлюлозна-папяровая, харчовая, лёгкая прамысловасць). У горадзе размешчаныя: [[Балгарская акадэмія навук]], [[універсітэт]]ы, [[тэатр]]ы. Нацыянальная і гарадская мастацкія галерэі, археалагічны, гістарычны, прыроданавуковы і іншыя [[музей|музеі]].
 
У старажытнасці на месцы Сафіі існавала селішча фракійскага племя сердаў, у I стагоддзі н.э. якое атрымала рымскае назву [[Сердыка]]. З IX стагоддзя пад імем Срэдец — у складзе Балгарыі. У канцы 14 стагоддзя атрымала назву Сафія (па [[Сабор святой Сафіі, Сафія|царкве святой Сафіі]]). У XIV стагоддзі захоплена туркамі; ў XVI—XVIII стагоддзях з'яўлялася другім пасля [[Канстанцінопаль|Канстанцінопаля]] гандлёвым цэнтрам [[Балканскі паўвостраў|Балканскага паўвострава]]. З [[1879]] года — сталіца незалежнай Балгарыі.