Андрэ Датэль: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Літаратура: дапаўненне |
др дапаўненне |
||
Радок 1:
'''Андрэ Датэ́ль''' ({{lang-fr|André Dhôtel}}; {{ДН|1|9|1900}}, Аціньі, дэпартамент Ардэны<ref name="КЛЭ">''Балашов В. П.'' Дотель…</ref> — {{ДС|||1991}}) — французскі раманіст, эсэіст, майстар літаратурных біяграфій, філосаф. Працяглы час быў патрыярхам не толькі ардэнскай, але і ўсё французскай літаратуры.<ref name="Дирижабль">Андре Дотель = André
== Біяграфія ==
Скончыў Сарбону, Ліцэнцыят філасофіі. Настаўнічаў у Афінах (1924—1928), затым у французскіх гарадках.<ref name="КЛЭ"/>
== Творчасць ==
З юнацтва пісаў вершы<ref name="Дирижабль"/>,
Аўтар раманаў «Патэтычная вёска» («Le village pathétique», 1943), «Нідзе» («Nulle part», 1943), «Плато Мазагран» («Le plateau de Mazagran», 1947), «Шляхі-дарогі» («Les chemins du long voyage», 1949), «Невядомы край» («Le pays où l'on n'arrive jamais», 1955), «Неба прадмесцяў» («Le ciel du faubourg», 1956), «Душа мая» («Ma chère âme», 1961), фантастычнай аповесці «Востраў жалезных птушак» («L’île aux oiseaux de fer», 1956), зборніка навел «Ідыліі» («Idylles», 1961).<ref name="КЛЭ"/>
Пераняў ад сюррэалістаў культ [[А. Рэмбо]], чыя этыка і эстэтыка ўплыла на яго творчасць. Прысвяціў творчасці Рэмбо шэраг эцюдаў — «Паслядоўнасць творчасці Рэмбо» («L’œuvre logique de Rimbaud», 1933), «Рэмбо і сучаснае бунтарства» («Rimbaud et la révolte moderne», 1952)<ref name="КЛЭ"/>.
== Памяць ==
| |||