Алелькавічы: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 3:
Алелькавічы — нашчадкі [[Уладзімір Альгердавіч|Уладзіміра Альгердавіча]], князя кіеўскага, які пасля скасавання ў 1390-я [[Вітаўт]]ам многіх удзелаў, атрымаў [[Слуцкае княства]]. Пасля Уладзіміра Слуцкае княства стала вотчынай нашчадкаў яго старэйшага сына [[Алелька Уладзіміравіч|Алелькі Уладзіміравіча]]. Алелька, а потым яго сыны разглядаліся як прэтэндэнты на велікакняжацкі сталец, вакол іх гуртавалася анты[[Ягелоны|ягелонская]] апазіцыя ў ВКЛ. Алелька апроч [[Слуцк]]а, некаторы час валодаў [[Лагойск]]ам, а ў 1440 атрымаў [[Кіеўскае княства]] — колішні ўдзел свайго бацькі, якое перадаў старэйшаму сыну [[Сямён Алелькавіч|Сямёну Алелькавічу]]. Сын апошняга [[Васіль Сямёнавіч Алелькавіч|Васіль Сямёнавіч]] ужо не атрымаў [[Кіеў|Кіева]] (яму было дадзена [[Пінскае княства]]). [[Міхаіл Алелькавіч]] і яго нашчадкі — князі слуцкія, карысталіся статусам удзельных князёў і [[Паны-рада|паноў-рады]].
 
У 16 ст. князі Слуцкія не займалі высокіх дзяржаўных пасад у ВКЛ, хоць і мелі вялікія фінансавымі сродкі і неаднойчы крэдытавалі гаспадарскі скарб значныя сумы. Прычынай гэтага была змена грамадска-палітычнай сітуацыі пасля Люблінскай уніі (1569), паніжэнне значэнне вялікалітоўскай арыстакратыі наогул. Асабліва закранула Алелькавічаў тое, што іх не ўвялі ў Сенат<ref group="nb">Сенат замяніў Паноў-раду, хаця сенатары ад ВКЛ і працягвалі па традыцыі звацца Панамі-радай.</ref> Рэчы Паспалітай і не запрашалі на вальныя соймы. З адмысловага заказу Алелькавічаў вялікалітоўскія паслы на вальных соймах Рэчы Паспалітай неаднаразова выступалі з прапановамі прыняць адпаведнае рашэнне. Тэксты «''Оповеданий о местце их милости княжат Слуцких в раде его королевское милости''» былі афіцыйна ўнесены ў кнігі Метрыкі ВКЛ.
 
Да згасання роду ў 1592 годзе Алелькавічы-Слуцкія былі аднымі з найбагацейшых [[магнаты|магнатаў]] у ВКЛ. Належалі да праваслаўнай культурна-асветнай суполкі поруч з Андрэем Курбскім, Канстанцінам Астрожскім, Рыгорам Хадкевічам, Іванам Зарэцкім і інш. грамадскімі дзеячамі, якія арганізоўвалі праваслаўную адукацыю і кнігадрукаванне ў Заблудаве, Вільні, Астрогу. Князі Сямён і Аляксандр з апошняга мужчынскага пакалення роду перайшлі ўжо ў [[каталіцтва]]. Апошняя прадстаўніца роду, дачка Юрыя і пляменніца Сямёна і Аляксандра — [[Соф'я Слуцкая|Соф'я]] была жонкай [[Януш Крыштафавіч Радзівіл, кашталян віленскі|Януша Радзівіла]], пасля яе смерці спадчына Алелькавічаў-Слуцкіх перайшла да [[Радзівілы|Радзівілаў]].
Радок 10:
{{Род Алелькавічаў}}
 
== Заўвагі ==
{{зноскі}}
<references group="nb"/>
 
== Літаратура ==
* [[Вячаслаў Насевіч|Насевіч В. Л.]] Генеалагічныя табліцы старадаўніх княжацкіх і магнацкіх беларускіх родаў 12-18 ст. — Мн.: БелЭН, 1993.
 
{{Гедзімінавічы}}
{{DEFAULTSORT:Алелькавічы}}