Каперсы калючыя: Розніца паміж версіямі

| ipni = 146789

}}

 

Ужываліся з антычных часоў як каштоўная гаркавата-кіслая прыправа да [[соус]]аў, [[сыр]]оў, [[рыба|рыбы]], [[мяса]] ([[біфштэкс]]аў, [[эскалоп]]аў), звараных укрутую яек, кампанент [[марынад]]аў (напрыклад, для [[селядзец|селядцоў]]) і як запраўка ў [[Салата, страва|салаты]]. Традыцыйная закуска — з каперсаў, [[брынза|брынзы]] і [[сардзіны|сардзін]]. Дзякуючы ўтрыманню [[гліказіды|гліказіда]] [[рутын]]а (5 %) узбуджаюць апетыт. Каперсы з іх характэрнай цёмнааліўкавай фарбай ужываюцца і як дэкаратыўная аздоба стала.

 

З'явіліся ў [[Польшча|Польшчы]] і [[ВКЛ]] пад уплывам [[італьянская кухня|італьянскай кухні]] за часам [[Бона Сфорца|Боны Сфорца]] ў [[XVI стагоддзе|XVI ст.]], пастаўляліся марынаваныя ў [[воцат|воцаце]] або кансерваваныя ў аліве. Каперсы спажывалі на закуску або прыпраўлялі мясныя стравы і соусы. Дзеля даражнечы «Літоўская гаспадыня» раіла ужываць імітацыю каперсаў — з насення [[настурка|настурак]] або пупышак [[бузіна чорная|чорнай бузіны]] (''Sambucus nigra''). Яшчэ адзін сурагат каперсаў — марынаваныя бутоны [[дзьмухавец|дзьмухаўца]] (''kaczeńca'').

 

{{Зноскі}}