Іван Якаўлевіч Лепешаў: Розніца паміж версіямі

'''Іван Якаўлевіч Лепешаў''' (нар [[{{ДН|23 кастрычніка]] [[|10|1924]]}}, в.Іскозы, [[Дубровенскі раён]] — {{ДС|12|10|2014}}) — беларускі мовазнавец. Доктар філалагічных навук, [[прафесар]]. Ветэран Вялікай Айчыннай вайны, мае раненні, узнагароджаны ордэнам Вялікай Айчыннай вайны II ступені, медалямі «За адвагу», «За баявыя заслугі», «За ўзяцце Кёнігсберга» і інш.

У 1948 г.годзе скончыў Аршанскі настаўніцкі інстытут, затым працаваў выкладчыкам беларускай мовы ў Свіслацкай СШ Гродзенскай вобласці.

Беспадстаўна рэпрасаваны, а пасля рэабілітаваны (1963) за адсутнасцю віны, працаваў рознарабочым у лагерах Прыморскага краю (1949 – 19551949—1955).

З 1956 г.года настаўнікпрацаваў настаўнікам беларускай і рускай моў і літаратур у школах Шчучынскага раёна. Завочна скончыў (на выдатна) філфак Гродзенскага педагагічнага інстытута (1959) і аспірантуру ў Мінскім педінстытуце (1971). Працуючы ў школе, апублікаваў у выдавецтве «Народная асвета» дзве кнігі, напісаў кандыдацкую дысертацыю. Узнагароджаны знакам «Выдатнік народнай асветы».

З 1971 г.года –— у [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педінстытуце]] (пасля універсітэце) спачатку выкладчыкам, затым дацэнтам (1973), прафесарам (1986).

ДаследуеДаследаваў фразеалогію і парэміялогію, мову мастацкай літаратуры, культуру маўлення і стылістыкі. Аўтар 520 навуковых, навукова-метадычных публікацыяў, працы «Литературно-краеведческий кружок», больш як 40 кніг («Этымалагічны слоўнік фразеалагізмаў», «Лінгвістычны аналіз тэксту», «У пошуках ісціны», «Надзённае», сааўтар «Практыкума па беларускай мове» ды інш.).