Пры поўным згаранні выкапнёвага паліва (вугля, [[Вуглевадароды|вуглевадародаў]]) утвараюцца дастаткова бяскрыўдныя прадукты - [[дыяксід вуглеродавугляроду]] і [[вада]]. Аднак ва ўмовах недахопа [[Кісларод|кіслароду]] ўтвараецца атрутны [[манааксід вуглерода]]. Калі кіслароду яшчэ меньш, сярод прадуктаў згарання з'яўляецца [[вуглярод]] (у выглядзе сажы). Пры нізкіх тэмпературах і малой колькасці кіслароду разбурэнне вуглевадародаў можа суправаджацца іх [[Ізамерызацыя|ізамерызацыяй]] і [[Палікандэнсацыя|палікандэнсацыяй]], якія прыводзяць да ўтварэння паліцыклічных араматычных вуглевадародаў, у тым ліку [[Бензапірэн|бензапірэну]], які валодае канцэрагеннымі якасцямі. Забруджванне паветры могуць выклікаць і прымесі, якія ўваходзяць у склад паліва, у першую чаргу злучэнні [[Сера|серы]]. Яе доля ў некаторых вуглях можа складаць 6%. Пры згаранні такога паліва фарміруецца дыяксід серы. Калі ён раствараецца ў кроплях вады, якія [[Кандэнсацыя|кандэнсіруюцца]] вакол часцінак дыму, дыяксід серы істотна зніжае яе [[pH]]. [[Кіслотны туман|"Кіслотны туман"]] небяспечны дзеля здароўя, шкодна ўплывае на расліны і жывёл, разбурае металы і будаўнічыя матэрыялы.
Сажа і дыяксід серы, якія ўтвараюцца непасрэдна пры згаранні паліва, з'яўляюцца першаснымі забруджвальнікамі паветры. В условіях сырасці і туману, што ўласцівыя зімоваму Лондану, яны зрабіліся прычынай распаўсюджвання доўгатэрміновых смогаў, якія прыводзяць да росту лёгкавых захворванняў.
