Пятрушка: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
→‎Выкарыстанне: вікіфікацыя
Радок 34:
 
== Выкарыстанне ==
Пятрушка валодае прыемным пахам і смакам, які абумоўлены колькасцю ва ўсіх частках расліны эфірнага алею. Акрамя таго, у караняплодах да 1,5 % бялку, да 9 % [[Вугляводы|вугляводаў]], ёсць [[калій]], [[кальцый]], [[фосфар]], [[жалеза]], у лісці — [[бялкі]], [[вугляводы]], [[фоліевая кіслата]] (адыгрывае важную ролю ў кроватварэнні) і [[вітаміны]]. Асабліва багатая вітамінамі маладая зеляніна. Яна мае да 300 мг% [[Аскарбінавая кіслата|вітаміну С]] і да 20 мг% правітаміму А.
 
У [[Ежа|ежу]] спажываюць лісце і караняплоды ў свежым і сушаным выглядзе і як прыправу да розных страў. Лекавая сыравіна — трава, карані і плады. Эфірныя алеі, якія ёсць у пятрушцы, дабратворна ўздзейнічаюць на органы стрававання. У народнай медыцыне пятрушка рэкаменуеццарэкамендуецца пры запаленчых захворваннях нырак, мачавога пузыра, пры рэўматызме, як моцны мачагонны сродак. Адвар са свежага лісця пятрушкі валодае жаўцягонным дзеяннем, умацоўвае дзясны, лічыцца сродкам, які зберагае зрок. У сырым выглядзе зеляніна выкарыстоўваецца пры страце апетыту і расстройстве стрававання. Адвар з каранёў пятрушкі ўжываюць пры ўкусах камароў, восаў, пчол.<ref>Энцыклапедыя сельскага гаспадара. Мн., 1993.</ref>
 
Культывуюцца ў асноўным дзве разнавіднасці пятрушкі — каранёвая і лісцевая.