Канстанцін-Васіль Канстанцінавіч Астрожскі: Розніца паміж версіямі

'''{{вызнч|1=Канстанцін-Васіль Канстанцінавіч}} {{вызн|1=Астрожскі''' у хрышчэнні ''Васіль''}} ([[1526]] — [[1608]]) — грамадскі дзеяч, [[ВКЛ|Вялікага княства Літоўскагавялікалітоўскі]], князьграмадскі дзеяч, кіеўскі ваявода кіеўскі.

Першым вядомым прадстаўніком роду Астрожскіх быў [[Даніла Астрожскі]], які жыў на [[Валынь|Валыні]] ў сярэдзінесяр. [[XIV14 ст.]] стагоддзя. СынЯго ягосын [[Фёдар Данілавіч]] (2-я пал. [[XV]]15 ст.]]) — князь Уладзмірскі і Цвярскі, удзельнік [[Грунвальдская бітва|Грунвальдскай бітвы]] і [[Гусіцкія войны|Гусіцкіх войнаў]], у канцы жыцця стаў інакам [[Кіева-Пячэрская лаўра|Кіева-Пячэрскай лаўры]] зпад імем Феадосій. За набожнае і падзвіжніцкаепадвіжніцкае жыццё яшчэ ў [[XVI]]16 ст.]] быў далучаныпрылічаны да ліку святых.

[[Канстанцін Іванавіч Астрожскі]] ([[1460]] — [[1530]]гг.), найвышэйшывялікі гетман [[ВКЛ|Вялікага княства Літоўскага]]літоўскі, [[кашталян]] Віленскі, [[ваявода]] Троцкі. Памёрпамёр у [[1530]] г. ў [[Вільня|ВільніТураве]], а пахаваны быў ваў Успенскім саборы Кіева-Пячэрскай лаўры, дзе ёсць надмагілле з яго выяваю.

Нарадзіўся Канстанцін-Васіль Астрожскі у Тураве, там правёў дзяцінства і юнацтва. Пасля смерці бацькі выхоўваўся маці — [[Аляксандра Сямёнаўна|Аляксандрай Сямёнаўнай]] з роду князёў [[Род Алелькавічаў|Слуцкіх Алелькавічаў]]. У доме бацькоў князь Канстанцін атрымаў добрую адукацыю і выхаванне ў духу адданасці праваслаўюправаслаўя. Дасягнуўшы паўналецця, Канстанцін-Васіль ажаніўся з княжнойСафіяй Сафіяйз Тарноўскіх, дачкойгаліцкіх галіцкагамагнатаў [[магнат]]а графаі Тарноўскагаграфаў. У 27 гадоў ён займаў пасаду Уладзімірскага старасты ўладзімірскага, у 32 гады стаў [[кіеўскаеваяводы ваяводствакіеўскія|Кіеўскімкіеўскім ваяводам]].

З узростам князь стаў свядомым і глыбока перакананым прыхільнікам Праваслаўяправаслаўя, быў сярод тых нямногіх магнатаў, якія глыбока ўсведамлялі каштоўнасць [[праваслаўе|Праваслаўя]], непарыўную сувязь традыцыйнай усходняй хрысціянскай веры з этнічнай самабытнасцю ўсходніх славян. Хоць афіцыйна вышэйшым ктытарам у Кіеўскай мітраполіі лічыўся кароль, на справе Астрожскі быў найбольш значнай асобай сярод міран у справе ўладкавання [[праваслаўная царква|Праваслаўнайправаслаўнай Царквыцарквы]]. Канстанцінопальскі патрыярх Іерамія II, высока ацэньваючы пабожныя памкненні князя ў адносінах да Царквы, у сваіх граматах называў яго захавальнікам і паборнікам ладу ў Царкве на ўсіх паўднёва-заходніх землях [[ВКЛ|Вялікага княства Літоўскага]]. У сваіх уладаннях Астрожскі заснаваў больш чым 600 цэркваў і 20 манастыроў, пры многіх з іх дзейнічалі шпіталі і школы.

Князь К. К. Астрожскі быў найбольш аўтарытэтным сярод абаронцаў Праваслаўнай Царквыцарквы ва ўмовах падрыхтоўкі і заключэння [[Берасцейская унія|Берасцейскай уніі]]. Пра сваю нязгоду з афіцыйнай палітыкай Рэчы Паспалітай ён неаднойчы заяўляў на сейме Польска-Літоўскай дзяржавы, звяртаўся з пасланнямі да караля, жыхароў Рэчы Паспалітай, да праваслаўных епіскапаў. Ён быў арганізатарам і актыўным удзельнікам праваслаўнага сабора 1596 г., які праходзіў у [[Брэсце]] адначасова з уніяцкім пад кіраўніцтвам [[Нікіфар Кантакузін|Нікіфара Кантакузіна]] – пасланніка [[Канстанцінопальскі патрыярхат|Канстанцінопальскага патрыярха]]. Пасля падпісання уніі князь працягваў нялёгкую барацьбу ў абарону правоў і годнасці праваслаўных.