Апалінарый Гіляравіч Гараўскі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 28:
== Біяграфія ==
Апалінар Гараўскі нарадзіўся ў дробнапамеснай шляхецкай сям'і. Бацькі ― Гіляр Францавія і Мар'яна Якаўлена [[Род Гараўскіх|Гараўскія]]. [[Род Гараўскіх]] меў [[герб]] «Кораб» (з [[XVII]] стагоддзя), вёў свой [[радавод]] ад [[шляхціц]]а Гракало-Гараўскага (у [[XIX]] стагоддзі частка прозвішча Гракала вышла з ужывання). Гараўскія валодалі каля 200 га зямлі, якая дасталася бацьку мастака ад Гіляру Францавічу ад дзеда і бацькі<ref>РГИА. ― Ф. 1343. ― Оп. 19. ― Д. 3065 ; РГВИА. ― Ф. 400. ― Оп. 12. ― Д. 18689 (1893)</ref>. У сям'і было тры дачкі і сыны Іпаліт (1828 ― пасля 1864), Апалінар (1833―1900), Карл (1838 ― пасля 1869), Гектар (1843―1893), Гіляр (1847 ― пасля 1875). Карл і Гектар былі прафесійнымі вайскоўцамі, Іпаліт Апалінар і Гіляр ― мастакамі<ref>Апалінар Гараўскі = Аполлинарий Горавский = Apalinar Garausky. Минск : Беларусь, 2014. ― ISBN 978-985-01-1111-1</ref>.
Вучыўся ў Брэст-Літоўскім кадэцкім корпусе. Падчас вучобы, здольнасці А. Гараўскага заўважыў вядомым рускі архітэктар [[Мікалай Бенуа|М. Бенуа]] і паспрыяў яго залічэнню ў Пецярбургскай акадэміі мастацтваў (1850—1854). Напісаны ў першыя гады вучобы (1852), падчас канікулаў у родавым маёнтку, пейзаж «Балота» зацікавіў акадэмічны савет і быў набыты ва ўласную калекцыю спадкаемцам расійскага стальца. А. Гараўскі атрымаў пенсію на ўдасканаленне майстэрства за мяжою, вучыўся ў Жэневе, Дзюсельдорфе, Рыме, Парыжы (1855—1860). У 1856 г. А. Гараўскі пазнаёміўся з [[Павел Траццякоў|П. Траццяковым]] — заснавальнікам [[Дзяржаўная Траццякоўская галерэя|Траццякоўскай галерэі]]. Наступнае палатно «Старая на маленні» (1857) было высока ацэнена [[І. Рэпін]]ым і прынесла вядомасць А. Гараўскаму. За дыпломную работу — карціну «Від у Пскоўскай губерні» А. Гараўскі атрымаў вялікі залаты медаль і званне «класнага мастака».▼
▲
У 1860—1880 г. жыў ва Уборках, зімою выязджаў у Пецярбург, дзе ў 1862—1886 г. выкладаў у школе малявання таварыства заахвочвання мастацтваў. Апошнія гады А. Гараўскі правёў у сваім маёнтку Кірылавічы, паблізу станцыі Белае (135 км ад Пецярбурга) колішняй Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі.
Радок 35 ⟶ 37:
Творы А. Гараўскага адметныя жыццёвай праўдай; лейтматывы: прыгажосць прыроды, народны побыт. Па меркаванні вядомага даследчыка жывапісу А. Н. Дробава, Апалінарый Гараўскі быў тыповым прадстаўніком пейзажыстаў 19-га стагоддзя, у творчасці якога знайшлі адлюстраванне дэмакратычныя настроі перадавой беларускай інтэлігенцыі<ref name="ikleiner">[http://www.ikleiner.ru/lib/handrit/handrit0010.shtml Горавский А. Г.]</ref>. Цяпер вядомыя 34 творы мастака, якія знаходзяцца ў Іркуцкім краязнаўчым музеі, Пензенскай карціннай галерэі, [[Дзяржаўны Рускі музей|Рускім музеі]], Траццякоўскай галерэі, 18 карцін захоўваецца ў [[Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь|Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь]].
== Літаратура ==
* Апалінар Гараўскі = Аполлинарий Горавский = Apalinar Garausky / склад. Н.М. Усава. ― Минск : Беларусь, 2014. ― ISBN 978-985-01-1111-1.
== Галерэя ==
| |||