'''Моцнае ядзернае ўзаемадзеянне''' (каляровае ўзаемадзеянне, ядзернае ўзаемадзеянне) — адно з чатырох фундаментальных узаемадзеянняў у [[фізіка|фізіцы]]. Моцнае ўзаемадзеянне дзейнічае ў маштабах [[Атамнае ядро|атамных ядраў]] і меней, адказваючы за прыцягненне паміж нуклонамі ў ядрах і паміж [[кварк]]амі ў [[адрон]]ах.
У моцным узаемадзеянні ўдзельнічаюць кваркі[[кварк]]і і глюёны[[глюон]]ы, а таксама складзеныя з іх элементарныя часціцы, якія называюцца адронамі.
== ПіёнПіон-нуклоннае ўзаемадзеянне ==
Неабходнасць увядзення паняцця моцных узаемадзеянняў узнікла ў 1930-х гг., калі зрабіласястала зразумела, што ні з'ява [[гравітацыйнае ўзаемадзеянне|гравітацыйнага]], ні з'ява [[электрамагнітнае ўзаемадзеянне|электрамагнітнага ўзаемадзеяння]] не былі здольныя адказаць намогуць пытаннерастлумачыць, што звязвае нуклоны ў [[атамнае ядро|ядрах]]. У [[1935]] годзе японскі фізік [[Хідэкі Юкава]] выбудаваўпабудаваў першую колькасную тэорыю ўзаемадзеяння нуклонаў[[нуклон]]аў, якое адбываецца пасродкампраз абменаабмен новымі часцінкамі, якія заразцяпер з'яўляюцца вядомымівядомыя як [[пі-мезонымезон]]ы (ці піёныпіоны). ПіёныПіоны былі пазьнейпазней вынайдзеныявыяўленыя экперымэнтальнымэкперыментальна чынам уў [[1947]] годзе.
У гэтай піёнпіон-нуклонавайнуклоннай тэорыі прыцягненьнепрыцягненне ці адштурхванне двух нуклонаў апісвалася як выпусканне піёнапіона адным нуклонам і наступнае яго паглынанне іншым нуклонам (па аналогіі з электрамагнітным узаемадзеяннем, якое апісваецца як абмен [[віртуальная часціца|віртуальным]] фатонам[[фатон]]ам). Гэта тэорыя паспяхова апісала цэлае кола з'яў у нуклон-нуклонных сутыкненнях і злучаныхзвязаных станах, а таксама ў сутыкненнях піёнаўпіонаў з нуклонамі. Колькасны каэфіцыент, які вызначае «эфэктыўнасцьэфектыўнасць» выпускання піёнапіона, аказаўся вельмі вялікім (у параўнанні з аналагічным каэфіцыентам лояполя электрамагнітнага ўзаемадзеяння), што і вызначае «сілу» моцнага ўзаемадзеяння.
