Мацей Радзівіл: Розніца паміж версіямі

[[Вялікі падкаморы літоўскі]] ў 1786—1790, [[кашталян віленскі]] з 1790; пасол на сеймсойм 1780. У час вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1792) перадаў у распараджэнне вялікалітоўскага войска замкі, арсеналы і радзівілаўскую міліцыю, якімі распараджаўся як апякун малалетняга Д. Г. Радзівіла, за што атрымаў спецыяльную падзяку ад Чатырохгадовага сеймасойма 1788—1792. Удзельнічаў у падрыхтоўцы [[паўстанне 1794|паўстання 1794 году]], уваходзіў у склад Найвышэйшай літоўскай рады (член дэпутацыі публічнага скарбу). Дараваў асабістую волю сваім сялянам, якія прымалі ўдзел у паўстанні. У кастрычніку [[1794]], занепакоены радыкалізацыяй паўстання, выехаў у [[Галіцыя|Галічыну]]. Апошнія гады жыцця правёў у сваім маёнтку Паланэчка (Навагрудскае ваяв.), які на пэўны час стаў культурным асяродкам у краі.