Джузэпэ Вердзі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 52:
У гэты перыяд Вердзі актыўна ўключаецца ў палітычную дзейнасць. Оперы Вердзі стала ўзбуджалі ў італьянцах патрыятычныя пачуцці. У [[1859]] Вердзі стаў дэпутатам новага парламента [[Горад Парма|Пармы]] і [[Горад Модэна|Модэны]], а ў [[1861]] — першага італьянскага парламента, аднак у парламенце яго бачылі рэдка, Вердзі аддаваўся творчасці. Пасля прэм'еры «[[Балю-маскарада]]» імя Вердзі стала сімвалам новйа Італіі. На сценах і мурах можна было прачытаць надпіс ''VIVA V.E.R.D.I.!'' — скарочаны палітычны лозунг ''Viva Vittorio Emanuele Re d'Italia''(Няхай жыве Віктар Эмануіл, кароль Італіі).
Адна з апошніх вялікіх опер Вердзі, «Аіда», была яму замоўлена урадам Егіпта, каб адзначыць адкрыццё Суэцкага канала. Спачатку Вердзі адмовіўся. Будучы ў Парыжы, ён атрымаў паўторнае прапанову праз дзю Локля. На гэты раз Вердзі пазнаёміўся са сцэнарам оперы, які яму спадабаўся, і пагадзіўся напісаць оперу.
Вердзі і Вагнер, кожны — лідар сваёй нацыянальнай опернай школы, — заўсёды недалюблівалі адзін аднаго. За ўсё жыццё яны ні разу не сустрэліся. Каментарыі Вердзі абі Вагнер і яго музыцы, якія захаваліся, малалікія і нядобразычлівых («Ён заўсёды выбірае, цалкам дарма, няхожаную сцежку, спрабуючы ляцець там, дзе нармальны чалавек проста пойдзе пешшу, дасягаючы значна лепшых вынікаў»). Тым не менш, даведаўшыся, што Вагнер памёр, Вердзі сказаў: «Як сумна! Гэтае імя пакінула велізарны след у гісторыі мастацтва». Вядома толькі адно выказванне Вагнера, якое адносіцца да музыкі Вердзі. Праслухаўшы Рэквіем, вялікі немец, заўсёды красамоўны, заўсёды шчодры на (непахвальныя) каментары па адносінах да многіх іншых кампазітарам, сказаў: «Лепш нічога не казаць».
Манументальная опера «[[Аіда]]» (Aida) была замоўлена кампазітару да адкрыцця [[Суэцкі канал|Суэцкага канала]] і з вялікім поспехам упершыню была прастаўлена ў [[Горад Каір|Каіры]] ў [[1871]].
| |||