Эміль Орлік: Розніца паміж версіямі

'''Эмі́ль О́рлік''' ({{lang-cs|Emil Orlík}}; [[{{ДН|21 ліпеня]] [[|7|1870]]}}, [[{{МН|Прага]]||}},  [[Аўстра-Венгрыя]] — [[{{ДС|28 верасня]] [[|9|1932]]}}, [[{{МС|Берлін]]||}}, [[Веймарская рэспубліка]]) — чэшскі [[мастак]], [[графік]] і фатограф.

Эміль Орлік быў сынам краўца. Спачатку ён вывучаў мастацтва ў прыватнай мастацкай школе Генрыха Кніра ў Празе, дзе адным з яго аднакласнікаў быў [[Паўль Клее]]. У 1889-94 — жыў у Мюнхене; у 1891-93 — наведваў мюнхенскую Акадэмію мастацтваў.

Пасля выканання ваеннайвайсковай службы ў Празе, Эміль вярнуўся ў Мюнхен, дзе працаваў для часопіса «Югенд».У 1900-1901 гг. упершыню наведаў Японію з мэтай вывучыць тэхніку каляровай гравюры на дрэве. Пасля паездкі ў Японію Орлік стварыў працы, натхнёныя каляровай ксілаграфіяй, і ў сувязі з гэтым Орліка адносяць да мастакоў япанізму. Акрамя Японіі Орлік пабываў у Кітаі, Расіі і Егіпце.

Орлік уваходзіў у Венскі сецэсіён і быў вядомы ў першую чаргу як мастак-партрэтыст. З 1905 года і да сваёй смерці Эміль Орлік вёў у навучальнай установе пры берлінскім Музеі дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, а з 1924 года - у Аб'яднаных дзяржаўных школах свабоднага і прыкладнога мастацтва клас афармлення кнігі. У гэты час ім былі напісаныянапісаны партрэты [[Эрнст Барлах|Эрнста Барлаха]], Лавіса Карынта, [[Ота Дзікс|Ота Дзікса]]а, [[Кетэ Кольвіц|Кете Кольвіца]], [[Франц Верфель|Франца Верфеля]], Рудольфа Штэйнер, [[Томас Ман|Томаса Мана]], [[Альберт Эйнштэйн|Альберта Эйнштэйна]]. Разам з Максам Рэйнхардтам Эміль Орлік працаваў над дэкарацыямі і касцюмамі для яго спектакляў у Нямецкім тэатры.

* Uwe Carstens, ''Emil Orlik'', in: ''Tönnies-Forum'', 16. Jg., 2007 , H. 2, {{ISSN|0942-0843}}