Вайна Маскоўскай дзяржавы з Вялікім Княствам Літоўскім (1492—1494): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
дробн. |
||
Радок 4:
== Гісторыя ==
Вайне папярэднічалі парубежныя канфлікты, якія пачасціліся з [[1486]], калі ваяводы [[Іван III|Івана ІІІ]] напалі і разрабавалі [[Любуцк]], [[Мцэнск]] і [[Вяземскае княства]]. Вясною [[1492]] года Іван ІІІ накіраваў да польскага караля і вялікага князя літоўскага [[Казімір IV|Казіміра IV]] пасла з праграмай тэрытарыяльных дамаганняў, аднак той вярнуўся назад даведаўшыся пра раптоўную смерць Казіміра (7.6.[[1492]] у [[Гродна|Гродне]]). Склалася спрыяльная сітуацыя для вайны. У жніўні войска на чале з Ф. Целяпнём-Абаленскім, накіраванае на Любуцк і Мцэнск, папаліла гарады
== Вялікае пасольства ==
«Вялікае пасольства» вялікага князя [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандра]], у склад якога ўваходзілі трокскі ваявода П. Яновіч, жмудскі староста С. Я. Кезгайла, Войтка Яновіч і пісар Хведар Грыгор'еў, прыбыло ў [[масква|Маскву]] ў студзені [[1494]]. У выніку складаных перагавораў было дасягнута пагадненне аб новай мяжы паміж дзяржавамі. Да маскоўскай дзяржавы адышлі Вяземскае княства і землі ў басейне Верхняй Акі, дзе дакладная мяжа не была вызначана, што пакідала падставы для будучых канфліктаў. ВКЛ адмовілася ад прэтэнзій на Ноўгарад Вялікі, Пскоў, Цвер, Разань, прызнала ўсе «ад'езды» вярхоўскіх князёў. Пасольства [[ВКЛ]] правяло таксама перагаворы аб сватанні Аляксандра да дачкі Івана ІІІ
{{літ|1=|Базилевич К. В. Внешняя политика Русского централизованного государства. Вторая половина 15 в. М., 1952.
|Греков И. Б. Очерки по истории международных отношений Восточной Европы 14-16 вв. М., 1963.
|Natanson-Leski J. Dzieje granicy wschodniej
[[Катэгорыя:Войны ВКЛ]] [[Катэгорыя:Войны Маскоўскага княства]]
|