Гомаэратызм: Розніца паміж версіямі

{{ЛГБТ}}

[[Выява:Sebastian Reni Musei Capitolini PC145.jpg|thumb|left|Гвіда Рэні. Святы Себасцьян]]

Па меркаванні найноўшых даследчыкаў, канон гомаэратычнага быў закладзены, першым чынам, літаратурай і мастацтвам [[Старажытная Грэцыя|Старажытнай Грэцыі]] і [[Старажытны Рым|Рыма]], якія паслужылі затым асновай для мастацтва [[Эпоха Адраджэння|Эпохі Адраджэння]], якое кадзіравала больш-менш адкрытыя выявы гомаэротыкі выкарыстаннем найбольш вядомых класічных сюжэтаў, якія мелі на ўвазе аднаполае каханне ([[Юпітэр, міфалогія|Юпітэр]] і [[Ганімед]], [[Аляксандр Македонскі]] і [[Гефестыён, военачальнік|Гефестыён]], [[Адрыян]] і [[Антыной]] і г. д.), а таксама [[жанр]]аў, якія ў найбольшай ступені асацыяваліся з гэтай тэматыкай (у паэзіі, у прыватнасці, — [[элегія|элегіі]] і [[пастараль|пастаралі]])<ref>[http://books.google.ru/books?id=VD_3e-PcMWoC Stephen Guy-Bray. Homoerotic space: The poetics of loss in Renaissance literature] — University of Toronto Press, 2002. — P. 4. {{ref-en}}</ref>. У далейшым круг сюжэтаў, уцягнутых у арбіту гомаэратычных асацыяцый, пашыраўся: у прыватнасці, з гомаэротыкай стаў звязвацца вобраз [[Святы Себасцьян|Святога Себасцьяна]] — як адзначае [[Ігар Сямёнавіч Кон|І. С. Кон]], «мастакі Адраджэння ([[Гвіда Рэні]], [[Перуджына]], [[Бацічэлі]], [[Антоніа дзі Месіна]], [[Караваджа]] і інш.) зрабілі яго далікатным жаноцкім юнаком, амаль хлопчыкам, што давала багатую ежу гомаэратычнаму ўяўленню»<ref>И. С. Кон. Лунный свет на заре: Лики и маски однополой любви. — М., Олимп, АСТ, 1998. — Стр. 393.</ref>. У вострым перажыванні гомаэратызму карціны Рэні прызнаваўся, у прыватнасці, [[Юкіа Місіма]] ў кнізе «[[Споведзь маскі]]», заўважаючы пры гэтым, што «[[Магнус Хіршфельд]] змяшчае выяву святога Себасцьяна на першае месца сярод усіх твораў скульптуры і жывапісу, якія карыстаюцца асаблівым прыхільнасцю гомасексуалістаў»<ref>[http://lib.ru/INPROZ/MISIMA/maska.txt Ю. Мисима. Исповедь маски] / Перевод [[Григорий Чхартишвили|Григория Чхартишвили]]. — СПб., Северо-Запад, 1994. — С. 33.</ref>, а [[Сальвадор Далі]] склаў паэму «Святы Себасцьян» і прысвяціў яе [[Федэрыка Гарсіа Лорка|Федэрыка Гарсіа Лорцы]], якому, як адзначаюць сучасныя даследчыкі, «вобраз святога Себасцьяна быў блізкі ў сувязі з яго гомасексуальнасцю»<ref>[http://magazines.russ.ru/zvezda/2004/5/petr16.html Александр Петряков. Дали — литератор] // «Звезда», № 5, 2004.</ref>.