Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі: Розніца паміж версіямі

'''Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі''' ([[25 лістапада]] [[1920]] - — [[30 лістапада]] [[1995]])  — [[герой Савецкага Саюза]], удзельнік партызанскага руху на Украіне, у Беларусі, Польшчы і Чэхаславакіі, камандзір партызанскай брыгады. Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, ордэнам Чырвонага Сцяга, чатырма ордэнамі ЧССР, польскім ордэнам Залаты крыж «Віртуці мілітары» і рознымі медалямі.

Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі нарадзіўся 25 лістапада 1920 года ў вёсцы Зялёны Востраў, [[Лепельскі раён]], Віцебскай вобласці ў сялянскай сям'і. Па нацыянальнасці - — [[беларусы|беларус]]. З 1945 Квіцінскі член КПСС.

У складзе 376-га гаўбічнага артылерыйскага палка Квіцінскі з пачатку [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] вёў баі супраць нямецкіх войскаў у раёне Дабраміля Драгабыцкай вобласці. 8 жніўня 1941 г полк патрапіў у акружэнне паблізу вёскі Падвысокае Кіраваградскай вобласці. Знішчыўшы зброю па загадзе камандавання, артылерысты ​​працягвалі весці баі супраць нямецкіх войскаў у складзе стралковых частак, спрабуючы прарваць кальцо акружэння. Усталяваўшы ў кастрычніку сувязь з Наваград-Валынскім падполлем ў раёне Карасценя, Квіцінскі з групай байцоў пачаў выконваць задачы па па знішчэнні ліній варожай сувязі і разбурэнні дарог на ўчастку [[Жытомір]] - — Наваград-Валынскі - — Корац.

У чэрвені 1942 года Вячаслаў уступіў у партызанскі атрад «Першы Валынскі» кулямётчыкам. Ён выконваў баявыя заданні па разгрому нямецкіх частак у Гарадніцкім, Ямільчынскім, Карасценскім і Наваград-Валынскім раёнах. 16 ліпеня 1942  г. партызанскі атрад «Першы Валынскі» аб'яднаўся з разведвальнай групай Генеральнага штаба Чырвонай Арміі. У другой палове 1942 партызанская дыверсійна-разведвальная група пад камандаваннем В.  А.  Квіцінскага ўзарвала 4 нямецкія эшалоны з жывой сілай і тэхнікай на ўчастку чыгункі Карасценя - — Олеўск.

У лютым 1943 гады Квіцінскі ўступіў у партызанскі атрад пад камандаваннем Андрэя Міхайлавіча Грабчака. Дыверсійна-разведвальная група пад камандаваннем Квіцінскага з лютага па кастрычнік ўзарвала 11 нямецкіх эшалонаў на чыгунцы Карасценя - — Сарно, Шэпетоўка - — Наваград-Валынскі. Па рашэнні Украінскага штаба партызанскага руху партызанскі атрад пад камандаваннем Грабчака быў перафарміравана ў злучэнне партызанскіх атрадаў. Квіцінскага прызначылі камандзірам атрада «Чырвоны фугас». За 1943 год партызаны атрада «Чырвоны фугас» ўзарвалі 40 воінскіх эшалонаў немцаў і не раз выводзілі са строю тэлефонную сувязь паміж Вініцай і Берлінам на ўчастку Корац - — Наваград-Валынскі.

У студзені 1944 года - — пасля вызвалення часткамі Чырвонай Арміі Наваград-Валынскі - — атрад «Чырвоны фугас» атрымаў загад выйсці ў раён Брэста для дыверсійных дзеянняў на чыгунках Ковель - — Брэст і Пінск - — Брэст. Байцы атрада на працягу трох месяцаў пусцілі пад адхон 19 воінскіх эшалонаў немцаў з жывой сілай і тэхнікай. У красавіку 1944 атрад быў расфармаваны, а Квіцінскі быў накіраваны ў распараджэнне Украінскага штаба партызанскага руху.

З жніўня 1944  г. па люты 1945 гады - — за час баявых дзеянняў брыгады - — было ажыццёўлена 156 баявых аперацый, пушчана пад адхон 48 воінскіх эшалонаў і адзін бронецягнік, падарваны 2 танкі і 130 аўтамашын, забіта і паранена больш за тысячу нямецкіх салдат і афіцэраў.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 2 мая 1945 года за выкананне баявых задач камандавання і асаблівыя заслугі ў развіцці партызанскага руху Вячаславу Антонавічу Квіцінскаму прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№  7405) [1].

Пасля вайны Квіцінскі, скончыўшы [[Кіеўскі ўніверсітэт|Кіеўскі дзяржаўны універсітэт імя Т.  Г.  Шаўчэнкі]], працаваў лектарам таварыства «Веды». Быў загадчыкам аддзела прапаганды Кіеўскай абласной арганізацыі Украінскага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры.