Гаўбіца: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
асн.бібл.
тыпал.
Радок 8:
Сучасныя гаўбіцы маюць [[калібр]] 105 – 203 мм, ствол даўжынёй 15 – 30 [[даўжыня ствала|калібраў]], пачатковую хуткасць снарада 300 – 800 м/с, пераменны зарад, хуткастрэльнасць да 10 стрэлаў/хв., дальнабойнасць да 24 км (з актыўна-рэактыўнымі боепрыпасамі — да 30 км).<ref>Звесткі на пач. 1980-х гг.</ref> Падзяляюцца і класіфікуюцца [[гармата#Класіфікацыя|як і іншыя гарматы]].
 
Правобразамі сучасных гаўбіц, ці, паводле іншага бачання, першымі гаўбіцамі ў Еўропе былі сярэднявечныя [[гуфніца|гуфніцы]] (15 – 16 ст.) і [[камнямёт]]ы. Тып гаўбіцы, як палявой гарматы, здольнай да навяснойнавесной стральбы выбуховымі снарадамі, выдзяліўся ў сяр. 17 ст. у Галандыі, як адказ на памацнелую палявую фартыфікацыю, і з таго часу ўжываўся ў усіх арміях, асабліва шырока – з 19 ст. На пачатку 20 ст. тэхналагічнае і канструкцыйнае развіццё практычна сцёрла прынцыповыя розніцы паміж цяжэйшымі гаўбіцамі і марцірамі, а ў час 1-й сусв. вайны адбылося ўзаемапранікненне баявых якасцяў пушак і гаўбіц<ref>Як адзначана, напр., у: Кириллов-Губецкий И. М. Современная артиллерия. 3-е испр. изд. — М.: Воениздат, 1937.</ref>.
 
{{commonscat|Howitzers}}