Схаластыка: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) др ў |
||
Радок 5:
У аснову схаластыкі пакладзены вучэнні антычных мысліцеляў [[Платон]]а, [[Арыстоцель|Арыстоцеля]], арабскіх філосафаў [[Ібн Сіна|Ібн Сіны]], Ібн Рушда і інш. У эвалюцыі схаластыкі вылучаюць 3 перыяды: ранні, «класічны» і позні.
Ранняя схаластыка (11—12 ст.; [[П. Абеляр]], Гільём з Шампо, І. Расцэлін і інш.) развівалася пад уплывам [[неаплатанізм]]у. У яе межах у т.зв. «спрэчцы пра
«Класічная» схаластыка (12—13 ст.) знаходзілася пад уплывам філасофіі [[Арыстоцель|Арыстоцеля]]. Развівалася ў сярэдневяковых універсітэтах; яе цэнтр — [[Парыжскі ўніверсітэт]]. У «класічнай» схаластыкі вылучыліся «артадаксальны» кірунак, які пры дапамозе анталогіі Арыстоцеля абгрунтоўваў існаванне душы ([[Альберт Вялікі]], [[Фама Аквінскі]]) і «ератычны» (авераізм), які адмаўляў асабістую душу і сцвярджаў, што існуе толькі адзіная безасабовая душа.
| |||