Еўропа (спадарожнік Юпітэра): Розніца паміж версіямі

Сваю назву спадарожнік Юпітэра атрымаў у гонар персанажа старажытнагрэчаскай міфалогіі – каханкі [[Зеус]]а (Юпітэра). Гэтая назва была прапанавана [[Сімон Марый|Сімонам Марыусам]] у [[1614]] г., аднак на працягу доўгага часу ён практычна не выкарыстоўвалася. Г. Галілей назваў чатыры ўбачаных ім спадарожніка Юпітэра "планетамі Медычы" і даў ім парадкавыя нумары; Еўропу ён пазначыў як "другі спадарожнік Юпітэра". Толькі з сярэдзіны 20 ст. назва "Еўропа" стала агульнаўжывальнай.

 

 

Еўропа заўсёды павёрнутая да Юпітэра адным бокам. Яна поўнасцю пакрытая пластом вады таўшчынёй каля 100 км. Аб'ём гэтага "акіяна" перавышае аб'ём сусветнага акіяна Зямлі. Існаванне акіяна пацвярджаецца пераменным характарам магнітнага поля Еўропы. Мяркуецца, што акіян пад лёдам Еўропы блізкі па сваіх параметрах да ўчасткаў акіянаў Зямлі зблізку глыбокаводных геотэрмальных крыніц, а таксама да падлёднага возера Усход у Антарктыдзе. У такіх вадаёмах можа існаваць жыццё. У той жа час, некаторыя навукоўцы мяркуюць, што акіян Еўропы можа ўяўляць сабою атрутную субстанцыю, не занадта прыдатную для жыццядзейнасці арганізмаў.

Кратараў не шмат, маецца толькі тры кратара дыяметрам больш 5 км, што таксама гаворыць аб адноснай маладосці паверхні.

 

 

Уся паверхня Еўропы спярэшчаная мноствам ліній. Гэта разломы і расколіны ледзянога панцыра. Некаторыя лініі амаль поўнасцю атачаюць планету. Мяркуюць, што паверхня Еўропы перажывае сталыя змены, у прыватнасці, ствараюцца новыя разломы. Бакі расколін могуць рухацца адносна адзін аднаго.

}}