Элементарны электрычны зарад: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artificial123 (размовы | уклад)
др вырашэнне неадназначнасцей using AWB
Радок 1:
'''Элементарны электрычны зарад''' - фундаментальная фізічная пастаянная, мінімальная порцыя ([[квант]]) [[Электрычны зарад|электрычнага зарада]]. Роўны прыблізна 1,602176565(35)·10<sup>-19−19</sup> [[Кулон, адзінка вымярэння|Кл]] <ref name="CODATA allascii">[http://physics.nist.gov/cuu/Constants/Table/allascii.txt CODATA: Fundamental Physical Constants — Complete Listing]</ref> ў Міжнароднай сістэме адзінак ([[СІ, міжнародная сістэма адзінак вымярэння|СІ]]) (4,803529695(105)·10<sup>-10−10</sup> адз. СГСЭ ў сістэме [[СГС]]). Цесна звязаны з [[пастаянная тонкай структуры|пастаяннай тонкай структуры]], якая апісвае электрамагнітнае ўзаемадзеянне <ref name="Томилин">{{кніга |аўтар = Томилин К. А. |загаловак = Фундаментальные физические постоянные в историческом и методологическом аспектах |месца = М. |выдаўніцтва =Физматлит |год = 2006 |старонкі = 96-105 |старонкі = 368 |isbn = 5-9221-0728-3 |тыраж= 400}}</ref>.
 
== Квантаванне электрычнага зарада ==
Радок 29:
У параўнанні з іншымі, больш дакладнымі метадамі, гэты метад не дае высокай дакладнасці, але ўсё-такі дакладнасць яго досыць высокая. Ніжэй прыводзяцца падрабязнасці гэтага метаду.
 
Значэнне пастаяннай Авагадра N<sub>A</sub> было ўпершыню апраксімаваць Іаганам Ёзэфам Лошмідтам, які ў 1865 годзе вызначыў на газакінетычнай аснове памер малекул паветра, што эквівалентна разліку ліку часціц ў зададзеным аб'ёме газу. <ref>{{cite journal | first = J. | last = Loschmidt | authorlink = Иоганн Йозеф Лошмидт | title = Zur Grösse der Luftmoleküle | journal = Sitzungsberichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften Wien | volume = 52 | issue = 2 | pages = 395–413 | year =1865}} [http://dbhs.wvusd.k12.ca.us/webdocs/Chem-History/Loschmidt-1865.html English translation].</ref> Сёння значэнне N<sub>A</sub> можа быць вызначана з вельмі высокай дакладнасцю з выкарыстаннем вельмі чыстых [[Крышталічныя целы|крышталяў]] (як правіла - крышталяў крэмнію) шляхам вымярэння адлегласці паміж атамамі з выкарыстаннем дыфракцыі [[Рэнтгенаўскае выпраменьванне|рэнтгенаўскіх прамянёў]]; ці іншым спосабам, з дакладным вымярэннем шчыльнасці крышталя. Адсюль можна знайсці [[Маса|масу]] (''m'') аднаго атама, а так як [[малярная маса]] (''M'') вядомая, лік атамаў у малекуле можа быць разлічана так: ''N<sub>A</sub>=M/m''.
 
Велічыня ''F'' можа быць вымераная непасрэдна з дапамогай законаў электролізу Фарадэя. Законы электролізу Фарадэя вызначаюць колькасныя суадносіны, заснаваныя на электрахімічных даследаваннях, апублікаваных [[Майкл Фарадэй|Майклам Фарадэем]] ў [[1834]] годзе. <ref>{{cite journal | author = Ehl, Rosemary Gene | coauthors = Ihde, Aaron | title = Faraday's Electrochemical Laws and the Determination of Equivalent Weights | journal = Journal of Chemical Education | year = 1954 | volume = 31 | issue = May | pages = 226–232 | doi = 10.1021/ed031p226 |bibcode = 1954JChEd..31..226E }}</ref> У эксперыменце [[электроліз]]у існуе ўзаемна-адназначная адпаведнасць паміж колькасцю электронаў, якія праходзяць паміж анодам і катодам, і колькасцю [[іён]]аў, якія аселі на пласціне электрода. Вымераючы змены масы анода і катода, а таксама агульны зарад, які праходзіць праз электраліт (які можа быць вымераны як інтэграл па часе ад [[Электрычны ток|электрычнага току]]), а таксама ўлічваючы малярныя масы іёнаў, можна вывесці ''F''.
 
Абмежаванні на дакладнасць метаду складаецца ў вымярэнні ''F''. Лепшыя эксперыментальнае значэнні маюць адносную хібнасць 1,6 [[праміле]], што прыкладна ў трыццаць разоў больш, чым у іншых сучасных метадах вымярэння і разліку элементарнага зарада.