Старажытныя ўсходнія цэрквы: Розніца паміж версіямі

Апроч абрадавых адрозненняў, у параўнанні з [[Праваслаўе|Праваслаўнай]] і [[Каталіцтва|Каталіцкай]] цэрквамі, арыентальныя цэрквы адрозніваюцца сваёй [[Хрысталогія|хрысталогіяйхрысталогія]]й, якая бярэ пачатак у багаслоўі [[Александрыйская багаслоўская школа|Александрыйскай школы]] і, у прыватнасці, у вучэнні Святога [[Кірыл Александрыйскі|Кірыла Александрыйскага]], «12 анафематызмаў» якога былі прыняты на [[Эфескі сабор|Трэцім Усяленскім саборы]]. Арыентальныя праваслаўныя цэрквы захоўваюць хрысталогічную формулу Святога Кірыла «μία φύσις τοῦ θεοῦ λόγου σεσαρκωμένη», таму іх хрысталогію называюць [[Міяфізіцтва|міяфізіцкай]].

У адказ на абвінавачванні праваслаўных, каталікоў і пратэстантаў у «[[нестарыянства|нестарыянстве]]» арыентальным цэрквам часта прыпісваюць вызнаванне [[Монафізіцтва|монафізіцтва]] ці [[Монафеліцтва|монафеліцтва]]. Асабліва часта гэта сустракаецца сярод праваслаўных і каталіцкіх аўтараў, пры гэтым некаторымі даследчыкамі выкарыстоўваецца выраз «намінальныя монафізіты»<ref>''[[Аляксей Іванавіч Сідараў, гісторык|Сидоров А. И.]]'' [http://www.portal-credo.ru/site/?act=lib&id=313 Феодор Раифский и Феодор Фаранский (по поводу одного из авторов «Изборника Святослава» 1073 г.)] // Древнейшие государства на территории СССР. Материалы и исследования. 1990 год. М., 1991</ref>. Самі ж арыентальныя праваслаўныя цэрквы анафематнічаюць монафізіцтва, як і яго стваральніка [[Еўтыхій, ерасіярх|Еўтыхія]], і паводле іх разумення, застаюцца вернымі дахалкідонскаму праваслаўю Адзінай Царквы.

* Праваслаўныя цэрквы, якія вызнаюць дыяфізіцтва, не з'яўляюцца «нестарыянскімі», бо версія [[Дыяфізіцтва|дыяфізіцтва]], якога прытрымліваўся [[Несторый]], уяўляе сабой з пункту гледжання іпастаснага адзінства [[Эфескі сабор|Эфескага сабору]], прынятага арыентальнымі цэрквамі і [[Халкідонскі сабор|Халкідонскага]], [[Другі Канстанцінопальскі сабор|Другога Канстанцінопальскага]] сабораў, чые пастановы таксама прызнаюць сярод праваслаўных цэркваў — двухсуб'ектную хрысталогію, якая аддзяляе Увасобленае Слова і чалавечую асобу Хрыста<ref>[http://www.bogoslov.ru/text/288868.html Обзор книги: Клайтон Дж., Поул. Б. Христология Феодорита Кирского. Антиохийская христология от Эфесского (431) до Халкидонского Собора (451).] // [[Богослов.ру]], 05.03.2008</ref>.

* Арыентальныя праваслаўныя цэрквы — не монафізіцкія, бо [[Монафізіцтва|монафізіцтва]] — гэта [[Еўтыхій, ерасіярх|еўтыхіянская ерась]], якая аддана [[Анафема|анафеме]] не толькі праваслаўнымі цэрквамі, але арыентальнымі (у прыватнасці [[Армянская апостальская царква|Армянскай апостальскай царквой]]).

Часам прылічаная да Старажытных усходніх цэркваў [[Мараніцкая каталіцкая царква|Мараніцкая царква]] ў наш час вызнае каталіцкую дагматыку і з'яўляецца адной з [[Усходнекаталіцкія цэрквы|Усходнекаталіцкіх цэркваў]]. У адрозненне ад большасці іншых Усходнекаталіцкіх цэркваў яна ўтварылася не ў выніку заключэння [[Царкоўная ўніяунія|уніі]] з [[Рымска-каталіцкая царква|Рымска-каталіцкай царквой]] часткі якой-небудзь Старажытнай усходняй царквы, а ў выніку прыняцця каталіцкай дагматыкі ўсёй царквой.

# {{книгакніга|автораўтар=[[Болотов,Васіль ВасилийВасільевіч ВасильевичБолатаў{{!}}В. В. Болотов]]|заглавиезагаловак=Лекции по истории древней Церкви|ссылкаспасылка=http://www.omolenko.com/photobooks/bolotov4.htm#Nav|местомесца=Петроград|издательствовыдавецтва=Третья Государственная Типография|год=1918|том=4|страницстаронак=600|ref=Болотов}}

# ''[[Антон Уладзіміравіч Карташоў|Карташёв А. В.]]'' [http://www.magister.msk.ru/library/bible/history/kartsh01.htm ''Вселенские Соборы''] . — М.: [[Рэспубліка, выдавецтва|Республика]], 1994. — 542 с. — ISBN 5-250-01847-5.