Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі: Розніца паміж версіямі

'''Антон Андрэевіч СОКАЛСокал-КУТЫЛОЎСКІКутылоўскі''' ({{ДН|7|2|1892}}, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета [[Мінская губерня|Мінскай губерні]], цяпер [[Лунінецкі раён]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобл.]] — {{ДС|7|3|1983}}, [[Шчэцін]], [[Польшча]]), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.

У 1910 годзе скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах [[Літва|Літвы]]. У 1913-151913—1915 гг. вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 г. у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у [[Галіцыя|Галіцыі]] і пад [[Вільня]]й. Капітан.

З 1917 года жыў на сваім хутары. У жніўні [[1918]] г. выехаў у [[Растоў-на-Доне]]; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў [[Эстонія|Эстоніі]]. Летам [[1920]] г. вярнуўся ў [[Беларусь]]. У снежні 1920 г. узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення [[Слуцкае паўстанне|Слуцкага паўстання]] разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая [[1921]] г. быў інтэрнаваны.

У 1921-391921—1939 гг. быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.

Арыштаваны 19.6.1941 у [[Германія|Германіі]]. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка [[1941]] да ліпеня [[1944]] г. працаваў школьным інспектарам у [[Ганцавічы|Ганцавічах]], удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік [[Беларуская краёвая абарона|Беларускай краёвай абароны]].

Арыштаваны 30.4.[[1945]]. Да лістапада 1947 г. знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе [[1957]] г. па амністыі.

{{літ|1=|* ''Грынь А., Міхнюк У.'' Следству вядома…: (Па старонках справы А. Сокал-Кутылоўскага з архіва КДБ) // Полымя. 1994, № 11| Як судзілі Антона Сокал-Кутылоўскага: Жыцьцярыс… Берасьце, 2000| ЭГБ, т. 6-1.|Від=Б}}