Юпітэр (планета): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artificial123 (размовы | уклад)
др Дрэнна працуе, выдаліў.
Artificial123 (размовы | уклад)
Радок 553:
|title= The dynamics of planetary magnetospheres |journal=Planetary and Space Science |volume=49 |pages=1005-1030 |year=2001 |url=http://adsabs.harvard.edu/abs/2001P%26SS...49.1005R |doi= 10.1016/S0032-0633(01)00017-4}}</ref>.
 
Вакол Юпітэра, як і вакол большасці планет [[Сонечная сістэма|Сонечнай сістэмы]], існуе [[Магнітасфера Юпітэра|магнітасфера]] — вобласць, у якой паводзіны зараджаных часціц, [[Плазма|плазмы]], вызначаюцца магнітным полем. Для Юпітэра крыніцамі такіх часціц з'яўляюцца [[сонечны вецер]] і спадарожнік [[Іо, спадарожнік|Іо]]. Вулканічны попел, які выкідаецца вулканамі Іо, іанізуецца пад дзеяннем сонечнага ультрафіялету. Так утвараюцца іоны серы і кіслароду: S<sup>+</sup>, O<sup>+</sup>, S<sup>2+</sup> і O<sup>2+</sup>. Гэтыя часціцы пакідаюць атмасферу спадарожніка, аднак застаюцца на арбіце вакол яго, утвараючы [[Тор, геаметрыя|тор]]. Гэты тор быў адкрыты апаратам «Вояджэр-1», ён ляжыць у плоскасці экватара Юпітэра і мае радыус у 1 R<sub>J</sub> ў папярочным сячэнні і радыус ад цэнтра (у дадзеным выпадку ад цэнтра Юпітэра) да ўтваральнай паверхні ў 5,9 R<sub>J</sub><ref>{{артыкул
|аўтар=Robert A. Brown. |загаловак=The Jupiter Hot Plasma Torus: Observed Electron Temperature and Energy Flows |спасылка=http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-data_query?bibcode=1981ApJ...244.1072B&db_key=AST&link_type=ARTICLE |язык=en
|выданне=The Astroprysical Journal |месца=Arizona |издательство=The American Astronomical Society |год=1981 |выпуск=244 |старонкіы=1072—1080 |doi=10.1086/158777}}</ref>. Менавіта ён вызначае дынаміку магнітасферы Юпітэра.