Ілля Паўлавіч Мазурук: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
VladimirZhV (размовы | уклад) →Спасылкі: + |
D.L.M.I. Bel (размовы | уклад) др →Біяграфія |
||
Радок 41:
І. П. Мазурук нарадзіўся ў горадзе Брэст-Літоўск Гродзенскай губерні (зараз горад [[Горад Брэст|Брэст]] у [[Беларусь|Беларусі]]). З 1915 г. жыў у горадзе [[Горад Льгоў|Льгоў]] (зараз у [[Курская вобласць|Курскай вобласці]] [[Расія|Расіі]]), дзе скончыў пачатковую школу. У 1919—1920 гг. працаваў на чыгуначнай станцыі Льгоў. У 1923—1924 гг. працаваў у Ліпецку, у 1926—1927 гг. намеснік загадныка агітацыйна-прапагандыстскім аддзелам Арлоўскага гаркама партыі<ref name="war">{{warheroes|id=575}}</ref>.<br />
У [[РСЧА|Чырвонай Арміі]] з 1927 года. У 1928 г. скончыў Ленінградскую ваенна-тэарэтычную школу ВПС, у 1929 г. — Барысаглебскую ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў і быў дэмабілізаваны<ref name="war" />. У 1930—1938 гг. І. П. Мазурук камандзір атрада Грамадзянскага паветранага флоту і Упраўлення Паўночнага марскога шляху. Асабліва вызначыўся ў якасці камандзіра самалёта [[ТБ-3]] падчас высадкі першай дрэйфуючай палярнай станцыі «[[Паўночны полюс-1]]» у 1937 годзе. У 1938—1941 гг. начальнік палярнай авіяцыі.<br />
У 1939 г. І. П. Мазурук скончыў Курсы ўдасканалення каманднага саставу пры Ваенна-паветранай акадэміі імя Н. Я. Жукоўскага. Падчас савецка-фінляндскай вайны ў снежні 1939 – сакавіку 1940 г. у якасці камандзіра асобнай эскадрыллі начных бамбардзіроўшчыкаў, на
З лютага 1953 г. генерал-маёр І. П. Мазурук у запасе. У 1955—1956 гг. узначальваў лётны атрад 1-й савецкай Антарктычнай экспедыцыі. Здзейсніў 254 палёты на дрэйфуючыя станцыі «Паўночны полюс». У студзені 1956 года І. П. Мазурук першым у свеце здзейсніў пасадку самалёта [[Ан-2]] на вяршыню [[айсберг]]а ў [[Антарктыда|Антарктыдзе]].
|