Індэкс забароненых кніг: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Belahvostau (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 8:
Першы такі спіс быў апублікаваны ў [[Нідэрланды|Нідэрландах]] у [[1529]] годзе. [[Венецыя]] і [[Парыж]] узялі прыклад з Нідэрландаў ў 1543 і 1551 гадах адпаведна. Першы рымскі спіс быў складзены папам Паўлам IV. Цэнзурныя прынцыпы гэтага спісу былі прызнаныя занадта жорсткімі, і пасля таго, як Трыдэнцкі сабор змяніў царкоўнае заканадаўства ў галіне забароны кніг, папа [[Пій IV]] распаўсюдзіў у 1564 годзе т. зв. Трыдэнцкі спіс. Гэты спіс служыў асновай ўсіх наступных спісаў забароненых кніг, пакуль ў 1897 годзе папа [[Леў XIII]] не апублікаваў свой спіс, Index Leonianus.
У 1571 годзе была сфармаваная Святая Кангрэгацыя Спіса, спецыяльна прызначаная для выяўлення забароненай літаратуры, унясення дапаўненняў у спіс, а таксама стварэння спісаў выпраўленняў у тых выпадках, калі патрабаваліся выпраўлення кнігі, а
Кангрэгацыя Спіса была скасаваная ў 1917 годзе, пасля чаго спісам пачаў займацца Свяцейшы Кабінет. Пры гэтым правілы чытання кніг былі перанесены ў новы Кодэкс кананічнага права (Codex Iuris Canonici). Спіс працягваў рэгулярна абнаўляцца і пасля гэтага. Апошняе, 32-е выданне спісу выйшла ў 1948 годзе. Туды трапілі 4000 кніг, забароненых з-за ерасі, амаральнасці, элементаў парнаграфіі, палітычнай некарэктнасці і г. д.
Радок 17:
[[Катэгорыя:Каталіцтва]]
[[Катэгорыя:Кнігі паводле
[[Катэгорыя:Цэнзура]]
|