Габрыэля Пузына: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др Pracar перанёс старонку Альбіна Габрыэля Пузына у Габрыэля Пузына |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
'''Альбіна Габрыэля
Карысталася псеўданімам і крыптанімам ''G.G.''.
== Паходжанне і сям'я ==
Нарадзілася ў каталіцкай сям'і графа [[Адам Гюнтэр|Адама Гюнтэра]] (з [[Ігуменскі павет|Ігуменскага павета]] Мінскай губерні) і графіні Аляксандры Тызенгаўз (з Віленскай губерні). Была малодшай з трох сваіх бацькоў.
У 1851 г. выйшла замуж за князя Тадэвуша Пузыну, шлюб з якім быў безпатомны.
== Выхаванне і адукацыя ==
Да шлюбу жыла ў родавым (па маці) маёнтку Дабраўляны Свянцянскага павета (10 міль ад Вільні, цяпер [[Смаргонскі раён]]) Літоўска-Віленскай губерні. У Дабраўлянах бывалі [[Ігнат Ходзька]] (пазней ён адрэдагаваў і давёў да друку першы паэтычны зборнік А. Г. Пузыны) і [[Антоні Эдвард Адынец]] (пазней літаратурны дарадца і сябра паэтэсы), [[Ян Дамель]], [[Юліян Корсак]], [[Ян Рустэм]], [[Андрэй Снядэцкі]], [[Марыя Шыманоўская]], [[Тамаш Зан, паэт|Тамаш Зан]].
== Культурная дзейнасць ==
Трымала літаратурны салон у маёнтку мужа Гарадзілава (цяпер [[Маладзечанскі раён]]), збірала мастацкую калекцыю, бібліятэку. У 1850-я г. гасцямі літаратурнага салону Габрыэлі Пузыні былі [[Уладзіслаў Сыракомля]], [[Станіслаў Манюшка]], [[Эдвард Жалігоўскі]], [[Уладзіслаў Міцкевіч]] (сын паэта Адама Міцкевіча)<ref name="PSB">Puzynina // PSB…</ref>.
Разам з мужам падарожнічала па Заходняй Еўропе — наведала Германію і Францыю, у Парыжы завязвае цеснае знаёмства з вядомымі пісьменнікамі-эмігрантамі — Антоніем Гарэцкім і Багданам Залескім<ref>Бурдзялёва І. Габрыэля Пузыня:…</ref>.
Як паэтэса вядомая з 12-гадовага ўзросту. Дэбютавала вершам у 1828 г. у варшаўскім часопісе «Motyl» пад крыптонімам '''{{nobr|G. G.'''}} Выдала некалькі зборнікаў лірычных і маралізатарскіх вершаў, пісала апавяданні, фельетоны, камедыі. У 1830−1840-х склалася як адмысловая паэтэса, у Вільні з друку выйшлі некалькі яе паэтычных зборнікаў: у 1843 г. «W imie Boże» («У імя Божае») і ў 1845 г. «Dalej w świat!» («Далей у свет!»). Другое выданне гэтых яе вершаў, дапоўненае новымі творамі, пад назвай «W imie Boże — Dalej w świat!» («У імя Божае — далей у свет!») выйшла ў Вільнюсе ў 1959 г.<ref name="PSB"/>
У канцы жыцця на падставе дзённіка, які вяла з юначых гадоў, уласнай перапіскі і дакументаў напісала ўспаміны «Мая памяць», даведзеныя да 1867. Рукапіс, багата ілюстраваны малюнкамі, літаграфіямі і фотаздымкамі, уяўляў панараму жыцця ўсіх слаёў грамадства паўночна-заходняй Беларусі і Вільні, змяшчаў каштоўную інфармацыю пра мастацкае жыццё края. У ім шмат звестак пра сем'і Сапегаў, Радзівілаў, Пшаздзецкіх, Тызенгаўзаў, Вайніловічаў, маёнтак Дабраўляны і [[Дабраўлянская збраёўня|Дабраўлянскую збраёўню]], [[Паставы]], [[Дзярэчын]], [[Віленскі ўніверсітэт]], [[вайна 1812|вайну 1812]], [[паўстанне 1830-1831]]. Рукапіс успамінаў загінуў у 1944 у Варшаве. Часткова выдадзены А. Чарткоўскім і Г. Масціцкім у [[1928]].
Некаторыя даследчыкі
Паасобныя вершы
{{зноскі}}
| |||