Альфонс Марыя дэ Лігуоры: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 44:
| узнагароды =
| Commons =
}}Святы '''Альфонс Марыя дэ Лігуоры''' (''Alphonsus Maria de Liguori''; *27 верасня 1696, Марыянэлі — †1 жніўня 1787, Пагані) - каталіцкі біскуп, багаслоў, духоўны пісьменнік, заснавальнік [[Рэдэмптарысты|Кангрэгацыі Найсвяцейшага Адкупіцеля]]. Кананізаваны ў [[1839]] г., абвешчаны [[Настаўнік Царквы|Настаўнікам Царквы]] і апекуном спаведнікоў і маралістаў.
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[27 верасня]] [[1696]] г. у мястэчку [[Марыянэлі]] недалёка ад [[Горад Неапаль|Неапаля]] ([[Італія]]). Бацька Дон Джузэпэ быў камандорам каралеўскага флота. Маці Ганна Каваллеры. Адукацыю Альфонс атрымліваў дома. Быў членам араторыю [[Піліп Неры |св. Піліпа Неры]].
[[23 студзеня]] [[1713]] г. атрымаў ступень доктара цывільнага і царкоўнага права, з [[1714]] г. пачаў працаваць адвакатам у Неапалі. Меў творчыя здольнасці: быў паэтам, музыкантам, архітэктарам і жывапісцам.
Прайграўшы з прычыны карумпаванасці суда адну справу і расчараваўшыся ў прававой сістэме ў [[1723]] г. вырашыў стаць святаром. Тры дні ён сядзеў, замкнуўшыся ў сваім пакоі. Увесь гэты час Альфонс нічога не еў, не звяртаў увагу нават на занепакоенасць маці. Нарэшце, выйшаўшы са свайго пакоя, Альфонс усклікнуў: ''"Свет! Цяпер я цябе пазнаў! Бывайце, суды! Больш вы мяне не ўбачыце!"'' Прыняўшы канчатковае рашэнне, Альфонс пайшоў у царкву Маці Божай Выкупу Нявольнікаў і склаў на алтар сваю шпагу - знак прыналежнасці да дваранства. Бацьку Альфонс сказаў: ''"Суды - пройдзены этап майго жыцця".''
21 снежня 1726 г. быў высвечаны на святара, стаўшы адным з прыкладна дзесяці тысяч неапалітанскіх святароў. Як святар вырашыў прысвяціць сваё служэнне нізам неапальскага грамадства - людзям, якія апынуліся на ўзбочыне сацыяльнага і царкоўнага жыцця. ▼
Альфонс яшчэ ад сваіх юных гадоў выяўляў асаблівы клопат пра матэрыяльна і духоўна бедных людзей. Ён быў членам некалькіх таварыстваў, якія займаліся такімі людзьмі. Адно з таварыстваў, да якога належаў Альфонс, ставіла сваёй мэтай падзяліцца верай з асуджанымі на смерць: члены таварыства не толькі наведвалі смяротнікаў ў зняволенні, але і суправаджалі іх да месца пакарання смерцю і арганізоўвалі пахаванне. Як член брацтва Дактароў Альфонс займаўся хворымі ў шпіталі невылечных. Асаблівую ўвагу ён звяртаў на прадстаўнікоў нізоў грамадства - так званых "лазароні" - людзей вуліцы, якія жылі з жабрацтва. Для іх Альфонс арганізаваў "вячэрнія капліцы", якія ўвайшлі ў гісторыю як адно з вялікіх пастаральных пачынанняў XVIII стагоддзя. Альфонс таксама паступіў у Кітайскую калегію, якая рыхтавала місіянераў для Кітая. ▼
▲[[21 снежня]] [[1726]] г. быў высвечаны на святара, стаўшы адным з прыкладна дзесяці тысяч неапалітанскіх святароў. Як святар вырашыў прысвяціць сваё служэнне нізам неапальскага грамадства - людзям, якія апынуліся на ўзбочыне сацыяльнага і царкоўнага жыцця. Альфонс яшчэ ад сваіх юных гадоў выяўляў асаблівы клопат пра матэрыяльна і духоўна бедных людзей.
Ён быў членам некалькіх таварыстваў, якія займаліся такімі людзьмі. Адно з таварыстваў, да якога належаў Альфонс, ставіла сваёй мэтай падзяліцца верай з асуджанымі на смерць: члены таварыства не толькі наведвалі смяротнікаў ў зняволенні, але і суправаджалі іх да месца пакарання смерцю і арганізоўвалі пахаванне.
▲
Пасля некалькіх гадоў напружанай апостальскай працы Альфонс захварэў, і лекар загадаў яму адпачыць. У 1732 г. Альфонс разам з некалькімі сябрамі едзе адпачыць у Санта Марыя дэі Монці непадалёк ад Скалі, дзе жылі бедныя і грубыя людзі, далёкія ад цывілізацыі і Царквы. Альфонс здолеў ўсталяваць кантакт з некаторымі з іх і пачаў евангелізаваць.
У Скалі сястры [[Марыя Чалеста Крастароза|Марыі Чалесце Крастарозе]] было адкрыццё, згодна з якім Альфонс павінен быў сабраць вакол сябе групу місіянераў, каб разам прапаведаваць Слова Божае. Яго духоўны кіраўнік раіў не звяртаць на гэта ўвагі і працягваць сваю звычайную працу, таму Альфонс разам з некалькімі таварышамі зноў адправіўся праводзіць місіі.
Па вяртанні ў Неапаль духоўны кіраўнік змяніў сваю думку, сказаўшы: "Гэта Божы знак!" Альфонс звяртаўся па параду і да іншых людзей, і ўсе яны ў адзін голас казалі: "Павінен ісці!" Таму, пакінуўшы Неапаль, Альфонс вырашыў правесці рэшту сваіх дзён сярод бедных пастухоў. Шмат сяброў і сваякоў выступалі супраць яго намеру. Аднак Альфонс не паддаўся на ўгаворы і ажыццявіў свой намер. [[12 лістапада]] [[1732]] г. Альфонс кінуў усё і пайшоў за Божым заклікам. Верхам на асле, у суправаджэнні двух таварышаў ён пакінуў горад.
Прыбыўшы ў [[Скаля]], Альфонс адразу пачаў рэкалекцыі, сустрэчы, малітвы і гутаркі. [[9 лістапада]] [[1732]] г. была афіцыйна арганізавана новая місіянерская супольнасць - [[Рэдэмптарысты|Кангрэгацыя Найсвяцейшага Адкупіцеля]]. На гербе Кангрэгацыі - тры гары, крыж, сімвалы Пакутаў Госпада, літары І і М ([[Ісус Хрыстос|Ісус]] і [[Багародзіца|Марыя]]), а ўнізе надпіс: "Copiosa apud Eum Redemptio" ("Шчодрае ў Яго адкупленне").
[[20 чэрвеня]] [[1762]] г. Альфонс стаў біскупам, яму было тады 66 гадоў. Хоць ён і спрабаваў адмовіцца ад біскупства, спасылаючыся на слабое здароўе, папскі нунцый быў непахітны: ''"Альфонс Лігуоры можа кіраваць дыяцэзіяй са свайго кабінета лепш за многіх маладых здаровых біскупаў"''. За 13 гадоў, што Альфонс быў біскупам дыяцэзіі св. Агаты Гоцкай, ён аднавіў семінарыю, арганізаваў місіі па ўсёй дыяцэзіі, правёў перападрыхтоўку святароў, звярнуў увагу на ўбогіх і заклікаў сваіх вернікаў стаць на іх абарону. [[17 ліпеня]] [[1775]] г. Альфонс адмаўляецца ад біскупства па стану здароўя і вяртаецца ў дом Кангрэгацыі ў [[Пагані]], дзе працягвае дзейнасць духоўнага настаўніка і пісьменніка. Апоўдні [[1 жніўня]] [[1787]] г. Альфонс памёр у атачэнні сваіх субратоў. На момант яго смерці [[Рэдэмптарысты|Кангрэгацыя Найсвяцейшага Адкупіцеля]] налічвала 183 члены.
== Пасмяротнае ўшанаванне ==
Быў беатыфікаваны [[15 верасня]] [[1816]] г., кананізаваны [[26 мая]] [[1831]] г. Папам [[Рыгор XVI, Папа Рымскі|Рыгорам XVI]], [[23 сакавіка]] [[1871]] г. вызнаны [[Настаўнік Царквы|Настаўнікам Царквы]], а [[26 красавіка]] [[1950]] г. абвешчаны апекуном спаведнікоў і маралістаў. [[3 мая]] [[1859]] г. у яго гонар у Рыме асвечана царква, пры якой знаходзіцца генеральная ўправа [[Рэдэмптарысты|Кангрэгацыі рэдэмптарыстаў]]. [[9 лютага]] [[1949]] г. у Рыме заснавана Альфансіянская Акадэмія.
== Багаслоўская і літаратурная дзейнасць ==
| |||