Нарвежская мова: Розніца паміж версіямі

|афіцыйная мова=[[Нарвегія]] (двадзве афіцыйныхафіцыйныя мовы — [[букмал]] і [[нюнарскнюнорск]])

|рэгулюе=Букмал і нюнарскнюнорск рэгулююцца Нарвежскім моўным саветам (Norsk språkråd); рыксмал рэгулюецца Нарвежскай акадэміяй

|пісьменнасць=[[Лацінскі алфавіт|лацінкалацініца]]

|ISO1=no — нарвежская<br />nb — букмал<br />nn — нюнарскнюнорск

|ISO2=nor — нарвежская<br />nob — букмал<br />nno — нюнарскнюнорск

|ISO3=nor — нарвежская<br />nob — букмал<br />nno — нюнарскнюнорск

Гістарычная нарвежская мова найбольш блізкая да [[фарэрская мова|фарэрскай]] і [[ісландская мова|ісландскай]] моў. Аднак дзякуючы значнаму ўплыву [[дацкая мова|дацкай мовы]] і некатораму ўплыву [[шведская мова|шведскай]], нарвежская ў агулецэлым блізкая і да гэтых моў. Больш сучасная класіфікацыя ставіцьадносіць нарвежскую разам з дацкай і шведскай у групу мацерыковых скандынаўскіх моў, у адрозненні ад астраўных скандынаўскіх моў.

Гісторыю нарвежскай мовы падзяляюць на 2 перыяды: старажытнанарвежскі (з IX ст.) і нованарвежскі (з 1525). 3 1380 (пасля далучэння Нарвегіі да Даніі) пачала распаўсюджвацца дацкая пісьмовая мова, якая ў XVI ст. атрымала статус афіцыйнай мовы. У выніку значнага ўплыву нарвежскага субстрату адбылося адасабленне дацка-нарвежскай літаратурнай мовы, якая ў XIX ст. атрымала назву рыксмал. Другі варыянт літаратурнай нарвежскай мовы — лансмал, створаны ў XIX ст. [[Івар Осэн|І. ОсенамОсэнам]] на аснове сінтэзу мясцовых дыялектаў. У 1929 годзе рыксмал і лансмал былі афіцыйна перайменаваны ў [[букмал]] і [[Нованарвежская мова|нюнорск]].

Пісьменства на аснове [[лацінскі алфавіт|лацінскага алфавіта]]. Найбольш старажытныя помнікі — [[Руны|рунічныя]] надпісы «эпохі вікінгаў» і рукапісныя помнікі 2-й пал. XII ст. (законы, легенды і інш.).