Фрыцьёф Нансен: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 528:
 
{|
|{{пачатак цытаты}}Бацьку… мучылі [[гамлет]]аўскія супярэчнасці. Ён быў рэалістам і практыкам, просты і ясны як дзень, як сапраўдны навуковец ён выдатна разбіраўся ў фактах; і аднак жа не ў меншай ступені яму былі ўласцівыя самапаглыбленасць, вечныя пошукі, лірызм і мудрагелістая зменлівасць настрояў; гэта быў чалавек свабодны і ў той жа час глыбока звязаны, упэўнены ў сабе і сціплы, гумарыст і меланхолік — усё разам, адным словам, характар ​​самысамы што ні на ёсць [[шэкспір]]аўскі. Верны і гарачы ў дружбе, ён амаль заўсёды быў самотны. Чалавек дзейны і ў той жа час летуценнік: чалавек, рознабаковы па сваіх здольнасцях і інтарэсам, і ў той жа час просты і звычайны. У ім была велізарная смага жыцця, але яшчэ мацней было яго імкненне да духоўнай гармоніі і цэласнасці. Дзіця, якое ўвесь час марыла пра цяпло і пяшчоты, але здолела без іх пражыць. Ён думаў пра людзей толькі добрае, але спадзяваўся толькі на сябе самога. У любое пытанне ён ўнікаўунікаў так, каб ужо вычарпаць яго да дна, а сябе самога так і не спазнаў да канца{{sfn|Нансен-Хейер|1973|с=310—311}}.{{канец цытаты}}
|}
 
Радок 541:
Даставалася і спадарожніку Нансена па паходу да Паўночнага полюса — Ялмару Ёхансену. 31 сакавіка 1895 года Ёхансен праваліўся ў палонку пры {{nobr|—40 °С}}. Нансен пры гэтым рухаўся далей, а калі Ёхансен сказаў, што было б нядрэнна пазбавіцца ад ледзянога даспеха, Нансен абазваў яго «''бабай''». Сам ён апісаў гэты эпізод толькі ў некралогу 1913 года{{sfn|Будур|2011|с=175—176}}. Паводле ўспамінаў Ёхансена, аж да наступлення новага, 1896 года, яны з Нансенам былі на «''Вы''», прычым Ёхансен называў яго «''доктар''» і «''спадар начальнік экспедыцыі''». Толькі пасля паўгода жыцця ў зямлянцы адносіны сталі менш фармальнымі{{sfn|Будур|2011|с=181}}.
 
Цікавай асаблівасцю Нансена была любоў да холаду, які ён лічыў карысным для здароўя. Ён з маладосці прывык хадзіць зімой у вязаным лыжным касцюме без верхняй вопраткі, яго асабісты кабінет і ў «''Готхабе''», і ў «''Пульхёгдзе''» ніколі не ацяпляўся. Ева Нансен ўспаміналауспамінала, што ў іх спальні часам замярзала вада для мыцця{{sfn|Нансен-Хейер|1973|с=88}}. Гэта выдатна было вядома сучаснікам: у адной з газет была апублікаваная карыкатура, у якой Нансен быў намаляваны голым на ледзяной глыбе, прычым па лбе яго ад спёкі струменіўся пот{{sfn|Нансен-Хейер|1973|с=139}}.
 
== Памяць ==