Габрыэль Агінскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 61:
 
== У часы Лістападаўскага паўстання ==
У часы [[Лістападаўскае паўстанне|Лістападаўскага паўстання (1830—1831)]] заняў пасаду начальніка [[Троцкі павет, Расійская Імперыя|Троцкага павета]] і атрымаў ранг палкоўніка паўстанчых войск. Быў віцэ-старшынёй паўстанчага Часовага Літоўскага ўрада. Расійскі ўрад абяцаў некалькі тысяч дукатаў за інфармацыю аб месцазнаходжанні князя Габрыэля Агінскага.
 
8 красавіка 1831 г. атрад АгіскагаАгінскага разам з атрадамі Антонія Пушэта і графа Маўрыцыя Прозара беспаспяхова спрабаваў заняць горад [[горад Каўнас|Коўна]] ([[Віленская губерня|Літоўска-Віленская губерня]])., [[7адкуль чэрвеня]]17 [[1831]]красавіка г.атрады злучыўсяАгінскага, зПушэта Дыянізіемі ХлапоўскімПрозара пайшлі (на гэтыВільню часна атрадзлучэнне Агінскагаз налічваўпаўстанчымі калявойскамі 350Караля віленскіхЗалускага, студэнтаўФранцішка Білевіча і выкладчыкаўіншых, іаднак каляда 200атакі сялян)на Вільню справа не дайшла.
 
Пасля ўваходу на тэрыторыю Гарадзеншчыны і Віленшчыны паўстанчых польскіх войск на чале з генералам Антоніем Гелгудам князь Габрыэль Агінскі быў прызначаны на пасаду віцэ-старшыні паўстанчага Часовага Літоўскага ўрада і начальніка ваеннага аддзела ўрада. Выдаткаваў шмат уласных гроўай на правіянт для забеспячэння польскіх войск Гелгуда.
 
Пасля паразы пад Вільняй польскіх войск генерала Антонія Гелгуда і злучаных мясцовых паўстанчых атрадаў, князь Габрыэль Агінскі [[7 чэрвеня]] [[1831]] г. са сваім атрадам (каля 350 віленскіх студэнтаў і выкладчыкаў і каля 200 сялян) злучыўся з войскамі польскага генерала Дыянізія Хлапоўскага ў Габрыэлеве і накіраваўся да расійска-прускай мяжы. Пасля пераходу ў Прусію 21 жніўня 1831 г. з атрадам уключыўся ў склад польскага корпуса генерала Францішка Роланда.
 
== Эміграцыя ў Францыю ==