Тройца-Ізмайлаўскі сабор: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
стылявыя змены
Радок 28:
|Пачатак будаўніцтва = [[1828]]
|Заканчэнне будаўніцтва = [[1835]] гады
|Прыдзелы = Галоўны — Святой Тройцы; бакавыя — пакутнікамучаніка Іаана Воіна, роўнаапостальнай Марыі Магдаліны
|Рэліквіі = Крыж з часціцай Крыжа Гасподняя і Галгофы. Абраз з часціцай мошчаў лекара Панцеляймона, частка епітрахілі св. прав. Іаана Кранштацкага; абраз Святой Тройцы (1406 года), падораная сабору У. У. Пуціным
|Стан = аднаўляецца пасля 2006 года.
Радок 44:
Першы, паходны, храм [[Ізмайлаўскі лейб-гвардыі полк|лейб-гвардыі Ізмайлаўскага палка]] быў асвечаны {{OldStyleDate|23|ліпеня|1733|12}} года, неўзабаве пасля прыбыцця палка ў Санкт-Пецярбург. Паходны храм-намёт устанаўліваўся ў летні перыяд бліжэй да вусця [[Рака Фантанка|Фантанкі]], у вёсцы Калінкінай. У царкве знаходзіліся іконы, напісаныя іканапісцам [[Іван Рыгоравіч Адольфскі|І. Р. Адольскім]]. Узімку чыны палка маліліся ў парафіяльных храмах. Пасля перамяшчэння палка вышэй па рацэ, у [[1742]] годзе храм быў перанесены ў драўляную казарму. Пасля чарговага пераносу, ён быў зноўку асвячоны {{OldStyleDate|20|лістапада|1813|8}} года і атрымаў новы іканастас.
 
{{OldStyleDate|12|ліпеня|1754|1}} года епіскапам {{нп3|Сільвестр (Кулябка)|Сільвестрам (Кулябка)|ru|Сильвестр (Кулябка)}} быў закладзены новы драўляны пяцігаловы храм з прыбудоўкай пакутнікамучаніка Іаана Воіна, асвечаны {{OldStyleDate|12|чэрвеня|1756|1}} года. Узорам для будаўніцтва храма была царква ў маёнтку духоўніка імператрыцы [[Лізавета Пятроўна|Лізаветы Пятроўны]] протаіерэя {{нп3|Фёдар Якаўлевіч Дубянскі|Фёдара Дубянскага|ru|Дубянский, Фёдор Яковлевич}} {{нп3|Вёска Кёрстава|Кёрстава|ru|Кёрстово}}. Выявы для храма былі напісаны {{нп3|Міна Лукіч Калакольнікаў|М. Л. Калакольнікавым|ru|Колокольников, Мина Лукич}}. У царкве знаходзіліся пазалочаны сярэбраны посуд, падораны імператрыцай, а таксама {{нп3|пакроўцы||ru|Покровцы}}, вышытыя ёю.
 
Набажэнствы ў царкве здзяйсняліся толькі ў летні перыяд, паколькі храм быў халодным. Узімку службы праходзілі ў храме, які быў наладжаны ў казармах. Царква моцна пацярпела падчас [[Паводкі ў Санкт-Пецярбургу|паводкі]] ў [[1824]] годзе: у храме «вада стаяла на тры аршына».