Мікалай Іванавіч Каспяровіч: Розніца паміж версіямі

|Месца нараджэння = в. [[Вёска Ізабалёва|Ізабалёва]], [[ПухавіцкіІгуменскі раёнпавет]]

'''Мікалай Іванавіч Каспяровіч''' ({{ДН|22|5|1900|9}}, в. Ізабалёва Ігуменскага пав., цяпер {{МН|Пухавіцкі раён|у Пухавіцкім раёне|}} — {{ДС|26|12|1937}}) — беларускі [[этнограф]], [[краязнавец]], [[лексікографЛексікаграфія|лексікаграф]], [[мастацтвазнавец]] і [[літаратуразнавец]].

Скончыў Мінскі інстытут народнай асветы (1921). У 1915-17 знаходзіўся ў бежанстве ў Кастрамской губерні, вучыўся ў Кастрамской мужчынскай гімназіі. У 1917-21 настаўнічаў у Ігуменскім павеце, у 1919—20 быў інструктарам [[ЧБНК|Часовага беларускага нацыянальнага камітэта]] і [[Цэнтральная беларуская школьная рада|Цэнтральнай беларускай школьнай рады]], арганізаваў і быў першым старшынёй Ігуменскіх павятовых беларускага нацыянальнага камітэта і школьнай рады, удзельнічаў у антыпольскім падполлі. У 1918—20 вучыўся ў [[Мінскі беларускі педагагічны інстытут|Мінскім беларускім педагагічным інстытуце]], у 1921—22 — у [[БДУ]], быў выключаны. Член арганізацыі «[[Маладая Беларусь, 1918|Маладая Беларусь]]». Мінскага таварыства гісторыі і старажытнасцей, [[БПС-Р]] у 1918—24. 3 1921 інструктар Наркамасветы [[БССР]], з 1922 інспектар Слуцкага, з 1924 — Віцебскага аддзелаў народнай асветы. 3 1926 навуковы сакратар Цэнтральнага бюро краязнаўства пры [[Інбелкульт|Інбелкульце]], сакратар краязнаўчага часопіса [[Наш край (1925)|«Наш край»]]. ВыйшаўАўтар «Беларуска-расійскірасійскага слоўнічакслоўнічка» (1925), «ВіцебскіВіцебскага краёвыкраёвага слоўнікслоўніка» і «СлоўнічакСлоўнічка уласных найменняў» (1927). Пісаў пра гісторыю краязнаўчай працы на Беларусі, яе задачы і методыку, даследаваў гісторыю беларускага выяўленчага мастацтва, архітэктуру, сучасную графіку (арт. «Беларускае малярства ў Польшчы (XIV—XVI стст.)», «Асноўныя моманты гісторыі беларускага дойлідства», «Мінск у графіцы А. М. Тычыны» і інш.). Цікавіўся гісторыяй тэатра, навукі (нарысы «Уладзіслаў Галубок», «Беларускі тэатр у Гродна», «Беларуская навука да Кастрычніка і пасля яго», «Беларуская культура: Да дзесяцігоддзя абвяшчэння БССР»). Склаў бібліяграфію твораў К. Каганца, даследаваў асобныя праблемы развіцця беларускай літаратуры (нарыс «Карусь Каганец», арт. «Матывы барацьбы ў творчасці М. Багдановіча», «Беларуская літаратура ў Латвіі»). Укладальнік першага беларускага дапаможніка па тэорыі літаратуры «Узоры для літаратурных гурткоў пры „Маладняку“ і гурткоў селькораў» (1927). Арыштаваны ДПУ БССР 29.6.1930 па справе «Саюза вызвалення Беларусі». Па пастанове АДПУ СССР ад 10.4.1931 зняволены ў лагерах тэрмінам на 5 гадоў (Асінкі Кемераўскай вобл.). Пасля вызвалення ў 1935 жыў у Новасібірску, выкладаў рускую мову і літаратуру ў тэхнікуме сувязі. Паўторна арыштаваны 28.8.1937; па пастанове ад 17.12.1937 прыгавораны да расстрэлу. Па першым прыгаворы рэабілітаваны 19.9.1960, па другім — 14.2.1958.

[[21 мая]] [[2013]] года ў [[Віцебск]]у на доме №4№ 4 па [[вуліца Крылова, Віцебск|вуліцы Крылова]] ўсталявана мемарыяльная дошка.

* ''Германовіч І.  К.'' Жыццё праляцела знічкай // ЛіМ. 1980, 22 жн.

* ''Германовіч І.  К.'' Беларускія мовазнаўцы: нарысы жыцця і навук. дзейнасці. — Мн., 1985. С. 141—162.

* Беларускія пісьменнікі: Біябібліягр. слоўнік. — Мн., 1994. Т. 3. С. 208—211.

* ''Лісаў А. Г., Падліпскі А.  М''. Краязнавец Мікалай Каспяровіч. — Віцебск, 2000.

[[Катэгорыя:Постаці лексікаграфіі‎Беларусісты]]