Георгій Колас: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др афармленне
Радок 1:
'''Георгій КОЛАС''' (нар. {{ДН|26|2|1929}}, [[хутар Куцень|х. Куцень]] Чэрвеньскага р-на Мінскай вобл. — - {{ДС|||1994}}<ref>''Ракіцкі В.'' [http://www.svaboda.org/content/article/790142.html 10 гадоў таму памёр Георгій Колас] — 05 чэрвеня 2015, 15:22</ref>) — беларускі літаратуразнавец і крытык.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Падчас калектывізацыяй разам з раскулачанымі бацькамі 30.3.1930 быў сасланы на спецпасяленне ў Гаінскі раён Комі-Пярмяцкай нацыянальнай акругі. Вызвалены 14.9.1945 года. У 1947 скончыўСкончыў філалагічны факультэт Кудымкарскага настаўніцкага інстытута (1947), у 1951 — акцёрскі факультэт [[Беларускі дзяржаўны тэатральны інстытут|Беларускага дзяржаўнага тэатральнага інстытута]] (1951). Два гады працаваў акцёрам Дзяржаўнага рускага драматычнага тэатра ў Мінску. Затым працаваў супрацоўнікам газеты «Сталинская молодежь», аспірантам Інстытута літаратуры і мастацтва [[АН БССР]]. У 1955—1960 — галоўны рэдактар па рэпертуары драматычных тэатраў у Міністэрстве культуры БССР. Працаваў загадчыкам метадычнага кабінета культасветработы [[Белсавпраф]]а. У 1961—1964 гг. — літсупрацоўнік газеты «Літаратура і мастацтва», у 1967—1971 — рэдактар аддзела крытыкі, бібліяграфіі і мастацтва часопіса «Неман». Член СП СССР (з 1964). Бацька [[Уладзімір Колас|Уладзіміра]] і [[Зміцер Колас|Змітра Коласаў]].
 
== Творчасць ==
У друку з артыкуламі пра тэатральнае мастацтва і драматургію выступае з 1953. Выдаў брашуры «Тэатры Беларускай ССР у 2-й Прыбалтыйскай тэатральнай вясне» (1957), «Спектаклі юбілейнага сезона» (1958), «Николай Ерёменко» (Масква, 1968). Аўтар кнігі «Современник в гриме и без грима» (1963), зборніка артыкулаў «Диалог через рампу» (1967), шматлікіх артыкулаў абпра старажытныхстаражытныя беларускіхбеларускія інтэрмедыяхінтэрмедыі, абпра творчасцітворчасць драматургаў К. Марашэўскага, Я. Купалы, К. Губарэвіча, А. Маўзона, А. Макаёнка, А. Вярцінскага, І. Чыгрынава, А. Дударава, М. Матукоўскага, А. Дзялендзіка, Я. Шабана і інш.
 
Аўтар звыш дваццаці пяці сцэнарыяў дакументальных, навукова-папулярных кіна- і тэлефільмаў «Беларуская сюіта» (1966), «Я чую вестку» (1967), «Купалаўцы» (1970), «Мы — сіняблузнікі» (1971), «Жывая ніць» (1973), «Ларыса Александроўская» (1975), «Тры тысячы песень» (1976), «Мінск — пра час і пра сябе» і «Лепей за тое, што ёсць» (1977), «Ігра без ігры» (1978), «Іван Шамякін» (1979), «Паклон мой народу за песні» і «Янка Купала» (1982), «Старажытныя паркі» (1989) і інш.
 
{{зноскі}}
 
== Літаратура ==