Вікіпедыя

Вуліца Леніна (Мінск): Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
дапаўненне
Радок 41:
|паркі =
}}
{{Значэнні|Вуліца Леніна}}
 
'''Вуліца Леніна''' (былая '''Францысканская''', '''Губернатарская''', '''Маркса''', '''Энгельса''')  — магістральная вуліца ў [[Ленінскі раён, Мінск|Ленінскім]] і [[Цэнтральны раён, Мінск|Цэнтральным раёнах]] [[Мінск]]а ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] да [[Вуліца Аранская, Мінск|вуліцы Аранскай]]. Названая ў гонар [[Уладзімір Ленін|Уладзіміра Леніна]].
 
На вуліцы размяшчаецца [[Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь]]<ref>вул. Леніна, 20</ref>, [[міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь]]<ref>вул. Леніна, 19</ref>, 3-я гарадская клінічная бальніца імя Клумава<ref>вул. Леніна, 30-32</ref>.
 
== Агульныя звесткі ==
[[Выява:Miensk, Franciškanskaja. Менск, Францішканская (1910).jpg|злева|thumb|Вуліца Губернатарская, [[1910]] год]] год
Раней называлася Францысканскай (XVII-XIXXVII—XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст.  — 1919), Карла Маркса (1919-19221919—1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945  — Леніна<ref name=m>Ленина ўлица // Минск. Энциклопедический справочник. 2-е изд.  — Минск: Белорусская Советская Энциклопедия, 1983.  — С. 214-215214—215</ref>. Працягласць каля 2,5  км раней працягласць складала 950 метраў (да [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцы Ульянаўскай]]). Нумарацыя дамоў  — ад [[Плошча Свабоды, Мінск|Плошчы Свабоды]]. Забудоўвалася з XVI стагоддзя, але практычна ўсе сучасныя будынкі  — першых паваенных гадоў<ref name=m />. У 1948-50 гадах у цэнтральнай частцы вуліцы ўладкаваны бульвар<ref name=m />.
 
Праходзіць ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] як працяг [[Праспект Пераможцаў, Мінск|праспекта Пераможцаў]] на паўднёвы ўсход. Перасякае [[Вуліца Рэвалюцыйная, Мінск|Рэвалюцыйную]] і [[Вуліца Інтэрнацыянальная, Мінск|Інтэрнацыянальную]] вуліцы на плошчы Свабоды, затым  — [[Праспект Незалежнасці, Мінск|праспект Незалежнасці]], [[Вуліца Карла Маркса, Мінск|вуліцу Карла Маркса]], [[Вуліца Кірава, Мінск|вуліцу Кірава]], [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцу Ульянаўскую]], [[Вуліца Смаленская, Мінск|вуліцу Смаленскую]], і заканчваецца развязкай з [[Партызанскі праспект, Мінск|Партызанскім праспектам]] і вуліцай Аранскай. Працяг  — [[Вуліца Трасцянецкая, Мінск|вуліца Трасцянецкая]].
 
На розных участках вуліца мае ад адной да трох палос у кожны бок. Да 1980-х гадоў вуліца завяршалася скрыжаваннем з вуліцай Ульянаўскай<ref name=m />, пасля быў пабудаваны мост праз [[Свіслач, басейн Дняпра|Свіслач]] і працяг вуліцы, што дазволіла звязаць цэнтр горада з Партызанскім праспектам. Да пачатку 2000-х у канцы вуліцы дзейнічалі аднаўзроўневы чыгуначны пераезд з ажыўленым Аршанскім (Маскоўскім) кірункам беларускай чыгункі і скрыжаванне з Партызанскім праспектам. У наш час пабудаваны чыгуначны мост і двухузроўневая аўтамабільная развязка.
 
[[Файл:Вул. Леніна ў Мінску.jpg|міні|злева|Перспектыва вуліцы ў бок пл. Свабоды]]
Забудова вуліцы паваенная, за выключэннем карпусоў 3-й гарадской бальніцы. Дамы 4, 5, 6 і 8 пабудаваныя ў 1952-56 гадах (арх. Г. Заборскі), дом 18 у 1949-51 гадах (арх. А. Брэгман, М. Драздоў, Г. Заборскі, В. Кароль, В. Вараксін)<ref>''Шамрук А. С.'' Архитектура Беларуси XX  — начала XXI века.  — Минск: Белорусская наука, 2007.  — С. 147</ref>.
 
== Бульвар ==
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Вуліца_Леніна_(Мінск)"